به گزارش نصر، جایی که روزگاری به‌عنوان «نگین شمال‌غرب ایران» شناخته می‌شد، اکنون به کویری از نمک بدل شده است. ترک‌های گسترده در بستر دریاچه و پهنه‌های سفیدرنگ نمک، هشداری جدی از آینده‌ای نگران‌کننده برای محیط‌زیست منطقه و زندگی میلیون‌ها نفر در استان‌های پیرامونی است.
 

کارشناسان بارها نسبت به پیامدهای زیست‌محیطی و اجتماعی این فاجعه هشدار داده‌اند؛ از مهاجرت اجباری روستاییان گرفته تا طوفان‌های نمکی و نابودی اکوسیستم منحصربه‌فرد دریاچه.
 

در حالی‌که طی سال‌های گذشته میلیاردها تومان اعتبار برای احیای دریاچه اختصاص یافت، نه‌تنها وضعیت بهبود نیافت بلکه منابع تخصیص‌یافته نیز با ابهاماتی جدی در نحوه هزینه‌کرد مواجه شده است.
 

دریاچه ارومیه اکنون به نمادی از سوءمدیریت منابع طبیعی در ایران بدل شده است؛ جایی که «اعتبارات برای دریاچه آب نشد، اما برای خیلی‌ها نان شد.»

انتهای پیام/