به گزارش نصر، سرگُل علیزاده متولد سال ۱۳۶۲ در مهاباد است و از سن ۱۰ سالگی ورزش والیبال را آغاز کرده است. او در سن ۱۲ سالگی نیز برای شرکت در رقابت‌های قهرمانی کشور به عضویت تیم آذربایجان غربی در می‌آید. در سن ۱۶ سالگی  به تیم هلال احمر مهاباد می‌پیوندد که در همان سال به عنوان مربی‌بازیکن در رقابت‌های قهرمانی کشور شرکت کرده و به همراه این تیم مقام سوم را کسب می‌کنند و اینگونه وارد دنیای مربیگری والیبال می‌شود. علیزاده از آن زمان تاکنون در رده ملی و باشگاهی به مربیگری والیبال مشغول است. پس از آن و در طول ۱۵ سال، یکی پس از دیگری مدارج مربیگری را طی کرده و هر سه سال یکبار موفق به کسب مدرک یکی از این مدارج مربیگری می‌شود.

 

مدارک مربیگری که او تاکنون کسب کرده، به ترتیب عبارتند از:
مدرک مربیگری داخلی درجه ۳، درجه ۲ و درجه ۱
 مدرک مربیگری درجه ۱  و درجه ۲ بین‌المللی
 مدرک مدرسی والیبال ملی و در سطح بین الملل
 او همچنین مدرک بین‌المللی مربی بدنسازی و چندین رشته دیگر در سطح دانشگاهی را نیز در کارنامه دارد.
 علیزاده مدرک دکترای مدیریت ورزش دارد و به زبان انگلیسی نیز مسلط است. او در راستای فعالیت‌های علمی پژوهشی خود تاکنون چندین سمینار بزرگ از مربیان مطرح دنیا را به فارسی ترجمه کرده و در اختیار فدراسیون والیبال قرار داده است. از او بیش از ۱۰ مقاله در حوزه‌های والیبال، تغذیه و روانشناسی منتشر شده است. همچنین سه عنوان کتاب نیز در حوزه‌های والیبال و روانشناسی از او به چاپ رسیده است.
او از سال ۸۹ به بعد در دانشگاه آزاد و سراسری تبریز شروع به تدریس می‌کند که بعدها به دلیل مشغله زیاد تدریس را رها می‌کند. 
 

فعالیت‌های او در رشته والیبال به عنوان بازیکن و مربی به شرح زیر است:
در رده ملی:
سال ۸۷: عضویت به عنوان بازیکن ملی در تیم ملی دانشگاه آزاد
 سال ۹۵: عضویت به عنوان مربی در تیم ملی جوانان
سال ۹۶ و ۹۷: عضویت به عنوان مربی در تیم ملی امید
سال ۹۸: سرپرست تیم ملی و اعزام به مسابقات انتخابی المپیک
سال ۱۴۰۱: مربیگری تیم ملی زیر ۱۶ سال همراه با خانم آله (مربی ایتالیایی)
سال ۱۴۰۳: مربیگری تیم ملی زیر ۱۶ سال
سال ۱۴۰۳: کمک‌مربی تیم ملی بزرگسالان (سرمربی خانم لی دو هی کره‌ای) که به مقام سوم آسیا رسیدند. 
در رده باشگاهی: (عضویت به عنوان بازیکن در سطوح مختلف باشگاهی، دانشگاهی و کشوری حدود ۲۰ سال)
 سال ۹۳: سرمربی تیم سوپرلیگ شهرداری تبریز
سال ۹۶: مربی تیم سوپرلیگ امیدهای ب کشور و سرمربی تیم مهاباد در دسته یک بزرگسالان کشور که مقام چهارم را کسب و راهی سوپرلیگ ایران شدند.
سال ۱۴۰۱: کمک مربی تیم سایپا که به مقام سوم لیگ رسیدند.
سال ۱۴۰۳: سرمربی تیم مقاومت شهرداری تبریز که پنجم لیگ شدند. در همان سال و بعد از توافق دو باشگاه مقاومت شهرداری تبریز و پیکان، به عنوان مربی راهی تیم سوپرلیگ پیکان تهران شد که موفق به کسب مقام دوم شدند.
او در حال حاضر (سال ۱۴۰۴) سرمربی تیم سروقامتان ملی ایران (زیر۱۶سال) است.

 
 چه حسی دارید از اینکه به عنوان بهترین مربی زن والیبال ایران در سال ۱۴۰۳ انتخاب شدید؟
بدون شک این حس بسیار ویژه است،  اینکه من در فضایی که همه بزرگان والیبال کشور حضور داشتند، توانستم چنین عنوانی را به دست بیاورم بی‌نهایت برایم خوشایند است. البته من همچنان در مقابل بزرگان و پیشکسوتان والیبال ایران کسوت شاگردی دارم. از این نظر که مردم آذربایجان و کردستان در رأی‌گیری انتخاب بهترین مربی زن به من رأی دادند، برایم خوشحال کننده‌تر است. من همچنان در ابتدای راه بوده و دوست دارم در آینده تیم ملی والیبال بانوان را بر روی سکوهای اول آسیا و جهان ببینم. در آن صورت می‌توانم بگویم که به هدفم رسیده‌ام.
 
مربیان دیگر تیم‌ها که نامزد شده بودند را چطور دیدید؟
حقیقتاً وقتی پنج مربی خانم والیبال کشور با انتخاب داوران پیشکسوت انتخاب شده‌اند، هر یک از آنها نقاط قوت و توانایی‌هایی داشته‌اند که انتخاب شده‌اند. من برای چهار نامزد دیگر احترام قائل بوده و معتقدم که هر چهار نفرشان برای والیبال کشور چه در عرصه پایه و چه در عرصه حرفه‌ای زحمت کشیده‌اند. در کل تلاش همه ما این بوده که والیبال ایران را به نقطه اوج خود برسانیم. 
آیا داشتن تحصیلات آکادمیک به شما در موفقیت‌هایتان کمک کرده است؟ و تا چه اندازه لازم است که مربیان ورزشی در زمینه رشته خود تحصیلات کسب کنند؟
بدون شک سواد آکادمیک در موفقیت‌های من نقش بسیاری داشته است. در کل علم و دانش به همراه تجربه می‌تواند انسان‌ها را در هر حوزه‌ای به موفقیت برساند. در واقع برای مربیان ورزشی لازم است که در کنار تجربه، تحصیلات علمی نیز داشته باشند و هر دوی این توانایی‌ها را توأمان پیش ببرند. می‌توانم بگویم که اول پشتیبانی خانواده‌ام و دوم کسب تحصیلات علمی در موفقیت‌های من نقش بسیار زیادی داشته است.
 
خانواده در این راه تا چه اندازه حامی شما بودند؟
خانواده من انسان‌های بسیار آگاهی بودند و برای فعالیت‌های ورزشی من حمایت زیادی می‌کردند. پدرم من را تشویق می‌کرد که در کلاس‌های زبان و کامپیوتر شرکت کنم و همزمان ورزش را نیز ادامه دهم. پدر و مادر من به قدری آینده‌نگر بودند که من را در فعالیت در حوزه‌های مختلف حمایت می‌کردند. قطعاً موفقیت کنونی من به حمایت‌ها و پشتیبانی‌های پدر و مادرم برمی‌گردد. آنها همیشه مراقب من بودند تا هم تحصیلاتم را ادامه دهم و هم در حوزه‌های ورزش، زبان و کامپیوتر نیز فعال باشم.
  
از نظر شما چه حمایت‌هایی برای ورود زنان به سطوح بالای ورزشی لازم است؟
امروزه ورزش به صنعتی بزرگ و درآمدزا تبدیل شده است. همانطور که در ورزش کشورهای اروپایی و آمریکایی می‌بینیم که در زمینه ورزش سرمایه‌گذاری زیادی می‌کنند و به تبع آن سرمایه‌گذاری‌ها، درآمد نیز کسب می‌کنند. ورزش کشور ما هم باید اینگونه باشد. ما برای اینکه بتوانیم ورزش بانوان را در سطح آسیا و جهان به مقام‌های بالا برسانیم، بایستی مثل آقایان از لحاظ سرمایه‌گذاری و حمایت‌های مادی و معنوی ورزش بانوان را نیز حمایت کنیم.
 
برای دختران نوجوانی که دوست دارند وارد دنیای مربیگری یا ورزش حرفه‌ای شوند، چه توصیه‌ای دارید؟
برای اینکه وارد دنیای حرفه‌ای ورزش شد، لازم است خانواده‌ها از سنین پایین یعنی حدود ۷ سالگی فرزندانشان را به سالن‌های ورزشی بفرستند. در کنار ورزش، باید زندگی حرفه‌ای نیز داشته باشند. باید به موقع بخوابند، به موقع بیدار شوند و زمان درس خواندن‌شان نیز مشخص باشد‌. آنها باید ورزش را نیز مانند برنامه‌ای منظم در دستور کار قرار بدهند. ورزشکاران غیر از مسائل تکنیکی و تاکتیکی، باید مطالعه نیز داشته باشند، چون سواد و آگاهی در کنار ورزش حرفه‌ای از اهمیت فوق العاده‌ای برخوردار است. من به دختران این پیشنهاد را دارم که در سنین پایین وارد ورزش شوند. در ورزش‌هایی مانند شنا، دوومیدانی و ژیمناستیک حتماً فعالیت داشته باشند. در سنین نه تا ده سال به ورزش‌های تخصصی مثل والیبال، بسکتبال یا هر رشته‌ای که علاقه دارند بروند. این مراحل در سنین پایه بسیار مهم است که پدر و مادرها نیز بایستی فرزندانشان را حمایت کنند. بعد از آنکه فرزندشان وارد رده باشگاهی شد، مراحل بعدی را به باشگاه بسپارند. نکته مهم بعدی این است که بایستی استمرار داشته باشند و فعالیت ورزشی آنها فقط به سه ماه تابستان محدود نشود.
 
و صحبت پایانی؟
در پایان از خانواده‌ام تشکر می‌کنم. مرحوم پدرم و همچنین مادرم بسیار از من حمایت کردند. همسرم نیز بسیار حامی من بوده و در همه مراحل زندگی با من همگام بوده است. از مسئولان فدراسیون والیبال ایران تشکر می‌کنم که به خصوص در دو سال گذشته بسیار از والیبال بانوان حمایت می‌کنند. به خصوص رئیس فدراسیون دکتر تقوی، خانم دباغ نایب رئیس فدراسیون و خانم حسن‌زاده که سرپرست تیم‌های ملی هستند. از مردم فهیم آذربایجان و کردستان نیز تشکر ویژه دارم که در انتخاب بهترین مربی زن والیبال به من رأی دادند.

 مصاحبه از احمد عبدالحکیمی
انتهای پیام/