به گزارش نصر، در شبی که آسمان سرخ، هلهله شادی ملت را به عرش هدایت می کرد، میادین شهر، گویا قبله گاه مردمی شد که غرورشان را با موجی از شادی و رقص و جشن، به دنیا نشان می دانند. از ساعات پایانی جمعه شب، جای جای تبریز، میادین ارومیه، آزادی تهران و خیابان های اردبیل، کلیبر، قزوین، زنجان، خوی، تکاب و ... شاهد حضور پرشور مردمی بود که با در دست داشتن پرچم‌های سرخ تراکتور، به شادی و پایکوبی پرداختند؛ چنان که صدای شادی در صفحه اینستاگرام هایمان پیچید و گوش فضای مجازی را کر کرد. 

تراکتور؛ نماد هویت و اتحاد
تراکتورسازی تبریز، همواره بیش از یک تیم فوتبال برای هوادارانش بوده است و به نمادی از هویت و اتحاد برای ترک‌زبانان سراسر ایران تبدیل شده است و در همین راستا، شادی بی سابقه شب ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۴، سوالات بزرگی را در ذهن ایجاد می کند که آیا این شادی، تنها برای بردن یک تیم بود و یا معنی گسترده تری داشت که به بهانه برد تیم محبوب، از دل مردم به بیرون تراوید؟ 
در این خصوص با « علیرضا مختاری» دکتری تخصصی جامعه شناسی و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور تبریز گفتگو کردیم. 

فوتبال؛ رویدادی فراتر از ورزش 
این عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور تبریز گفت: «مباحث امید بخشی مثل برد تیم محبوب فوتبال در تمام دنیا، در دل افراد جامعه به تحرک اجتماعی می انجامد و نشاط اجتماعی را بالا می برد و موجب رشد شاخص های سرمایه اجتماعی در یک جامعه می شود. این ها همه اهمیت نشاط اجتماعی را نشان می دهند که شب گذشته در شهر های مختلف از جمله تبریز شاهد بودیم.»

شادی فراتر از جشن خیابانی؛ تبدیل هیچان جمعی به مشارکت اجتماعی سازنده
مختاری ادامه داد: «برد تیم تراکتورسازی بعد از سال ها صبر و حمایت هواداران، موجبات رشد یک شاخص قومیتی در این شهر است؛ ما با هوادارانی طرفیم که با شعار «عیبی یوخ» حمایت خود را در رشد و افت تیم شان نشان داده اند و در چندین بازی اخیر، اعضای تیم با بازی غیرتمند، هواداران را پای کار نگه داشتند و حمایتشان را جبران کردند. این افراد تراکتور را نماینده آذربایجان می خوانند و در حرکتی جمعی طرفداران خود را به این شادی جلب کرده اند. این مهم در مبحث ناسیونالیستی قوم مداری، بسیار ارزشمند است چرا که همبستگی را بیشتر می کنند و شاخص اعتماد، تعلق خاطر و مشارکت را که در مبحث جامعه شناسی، جزو سرمایه های اجتماعی است، ارتقا می دهد. با رشد سرمایه های اجتماعی، این جامعه در قبال مشکلات و مسائل، همدل و ایمن بار می آید و به توسعه پایدار می رسد.»

جشن قهرمانی؛ تجلی احساسات جمعی
این جامعه شناس اظهار کرد: «ما در 10 دقیقه آغازین بازی، شاهد حضور افراد زیادی در میادین شهر بودیم که برای تقسیم شادی خود با یک دیگر گرد آمده بودند تا انرژی مثبت را به یکدیگر انتقال دهند. حتی در استادیوم، شاهد هوادارانی بودیم که ایستادند و عاشقانه تیم و خانواده های آن ها را تشویق کردند تا ناملایمات بازی های قبلی را هم جبران کنند. قهرمانی تراکتور، فرصتی را فراهم آورد تا این احساسات جمعی به اوج خود برسد. شادی پس از این پیروزی، تنها شادی یک برد ورزشی نبود، بلکه تجلی غرور به هویت، زبان و فرهنگ منطقه‌ای بود.»

این شادی، عین وطن دوستی و عرق ملی است
مختاری گفت: «ما در بحث قوم مداری ثابت کرده ایم که تمام این شادی ها و هواداری ها در جهت وفاق ملی است. ما نشان دادیم با این هواداری و شادی برای احقاق حقمان، در کنار عرق ملی به ایران، می توانیم به عنوان سر ایران، برای این کشور توسعه به بار بیاوریم؛ در کنار تمام بزرگانی که نامشان، در عرصه های مختلف نصیب آذربایجان شده است. مردمی که سال‌ها با فراز و نشیب‌های تیم محبوب خود همراه بوده‌اند، اکنون به ثمره این همراهی دست یافته و این موفقیت را متعلق به تمام ایران از جمله ترک‌زبانان می‌دانند.»
گفتنی است، قهرمانی تراکتورسازی تبریز در لیگ برتر، رویدادی فراتر از یک مسابقه فوتبال بود. این پیروزی، تجلی احساسات عمیق هویتی و اجتماعی جمعیتی بزرگ از مردم ایران بود که شب گذشته با شور و شعف وصف‌ناپذیری به خیابان‌ها آمدند و این موفقیت را جشن گرفتند. امید است این شادی و اتحاد، زمینه‌ساز تحولات مثبت بیشتری در عرصه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی در کشور باشد.
شادی وصف ناپذیر مردم در شهر های سراسر کشور، یک شادی از روی سرگمی نبود، بلکه پدیده‌ای با ریشه‌های عمیق اجتماعی و فرهنگی بود. این شور و همبستگی، که از دل هواداران برآمده و همواره در فضای مجازی بازتاب گسترده‌ای دارد، می‌تواند به عنوان یک فرصت برای تقویت انسجام اجتماعی و توجه به خواسته‌های مردم مورد توجه قرار گیرد.
انتهای پیام/