به گونه ای که روزانه میلیون ها نفر در سراسر جهان به تماشای این بازی می نشینند.
فوتبال به قدری رشد کرد که تبدیل به یک قطب اقتصادی مستقل شد و سرمایه داران بزرگ با فوتبال تجارت خود را گسترش دادند و همین امر سبب شد تا بحث های خیریه به میان بیایند.
فعالیت هایی که باعث شد این ورزش زیبایی های بیشتری از خود نشان دهد به خصوص اینکه چنین سرمایه گذاری ها باعث نجات میلیون ها نفر از فقر و گرسنگی و مرگ شد.
چه زمانی که کودکان جنگ زده توسط ستاره های فوتبال مورد استقبال قرار گرفتند و یا چه موقعی که هزینه هایی برای درمان بیماران به شکل های مختلف و به واسطه همین ورزش جمع آوری گردید تا نشان دهد این فقط یک بازی معمولی نیست.
اما این مسیر همیشه در فراز نبوده است بلکه فرودهایی داشته که باعث از یاد رفتن زیبایی های فوتبال شده است. زمانی که بحث های نژاد پرستی وارد استادیوم های سراسر جهان شد و این شکل فوتبال چه به صورت شعاری و چه به صورت عملی سال های سال است که به چهره زشت این ورزش تبدیل شده است. از تمسخر سیاه پوستان در اروپا تا توهین های نژاد پرستانه قومیت های مختلف در سایر نقاط دنیا...
در ایران هم سال هاست که با وجود همه فرهنگ سازی ها، همچنان تماشاگرانی بوده اند که این رقابت ها را محلی برای تخلیه افکار ضد قومیتی خود می دانند و این توهین ها در برخی شهرها و در برخی بازی ها بیشتر دیده می شود.
با وجود اینکه فیفا در سال های اخیر بحث نژادپرستی در استادیوم هارا خط قرمز خود می داند و هرگاه این مسئله اثبات شده است، محرومیت های سنگینی را برای تیم ها در نظر می گیرد اما این موضوع متاسفانه در ایران بدون هیچ توجهی به عواقب آن، همواره دیده می شود.
توهین ها و شعارهایی که در چند سال اخیر هیچ تدبیری برای جلوگیری از آن ها در نظر گرفته نشده است.
چه در فصول پیشین و چه در بازی های اخیر که این عمل تکرار گردید و قومیت های ایرانی مورد توهین قرار گرفتند و بدون هیچ پرداختی به این مسئله و یا با جریمه های ناچیز به آن خاتمه داده شد.
اما حال سوال اینجاست  چه زمانی قرار است فرهنگ توهین های نژاد پرستانه و ضد قومیتی در ایران برچیده شود؟ زمانی که مادر یکی از شهدای دفاع مقدس و سرمربی یکی از تیم های لیگ برتری مورد توهین قرار گرفت و یا توهین هایی که همواره به قوم های مختلف در هر فصل بر زبان ها جاری می شود و هیچ برخوردی با خاطیان این امر انجام نمی شود تا نشان دهد هنوز هیچ قانونی در ایران برای مقابله با نژاد پرستی وضع نشده است.
با این حال این خود تماشاگران و هواداران هستند که باید به این سطح از فرهنگ برسند تا کری ها و تشویق هایشان با توهین به افراد و قومیت های مختلف ایرانی آمیخته نشود و فوتبال با تمام زیبایی هایش مسیر خود را ادامه دهد.
امید است تا مسئولین و سایر ارگان ها اهمیت زیادی به این مسئله نشان دهند تا در ادامه شاهد چنین اعمالی در استادیوم ها نباشیم.

حمیدرضا سامبرانی

انتهای پیام/