به گزارش نصر، این گردهمایی با حضور نویسندگان، اهالی قلم، مخاطبان و علاقه‌ مندان به میزبانی معصومه شکوهی، سردبیر و مدیرمسئول نشریه‌ ی صدای زنان تشکیل شد و در آن به بحث و تبادل نظر پرداختند.

"حسین مهرنگ"، استاد ادبیات و عرفان با بیان اینکه یکی از معضلات جامعه‌ ی جهانی مشکل تبادل افکار و ایجاد ارتباط است، گفت: این مشکل از کوچکترین واحد اجتماعی یعنی خانواده شروع می‌ شود و ادامه پیدا می‌ کند و در سطح جهانی بین دولت‌ ها و ملت‌ ها نمود پیدا می‌ کند و یکی از بزرگترین مشکل‌ هامحسوب می شود.

وی با اشاره به ناکام ماندن افراد در فهم و درک درست صحبت‌ های یکدیگر گفت: گاهی همه‌ ی ما یک سخن می‌ خواهیم بگوییم اما چون نوع گفتنمان با هم فرق دارد ایجاد سوء تفاهم می‌ کند. این مسئله در سطح جهان نیز هست ولی ما با جهان کار نداریم اگر ما بتوانیم این موضوع را در خانواده اصلاح بکنیم، در حقیقت به جهان هم کمک کرده‌ ایم. یکی از مشکلاتی که امروز در مسائل طلاق هم روی آن تأکید می‌شود این است که در خانواده‌ ها زن و مرد حرف همدیگر را نمی‌ فهمند و اگر بفهمند بد می‌ فهمند. واژه‌ گزینی یکی از اصول بسیار بزرگ و مهم در تفاهم است که بتوانیم حرف دلمان را راحت بزنیم. هنرمندی آن است که از بین هزاران واژه، واژه‌ای را انتخاب کنیم که روح و جان طرف ما با آن واژه آشنا باشد.

وی در ادامه به تأثیر استفاده از واژه‌ های مثبت و محبت‌ آمیز در محیط خانواده اشاره کرد و گفت: ما در همین آذربایجان جملات خیلی قشنگی داریم. به راحتی می‌ توانیم وقتی از همسرمان، فرزندمان، کسی که دوستش داریم چیزی می‌ خواهیم بگوییم: «باشیوا دولانیم». «باشیوا دولانیم» یک جمله معمولی ترکی است که از بار مثبت بسیاری برخوردار است و چقدر فضای روح انسان را فرح‌انگیز می‌ کند.

مهرنگ افزود: اگر بتوانیم در کاربرد واژه‌ ها در خانواده، به ویژه معلمان در مدرسه با شاگردان سنجیده‌تر عمل کنند، در حقیقت یک فضای بهشتی و روحانی ایجاد کرده‌ایم.

وی با اشاره به مقاله‌ ای که در مورد بهشتی کردن خانه‌ ها نوشته گفت: خداوند بهشت را در قرآن توصیف می‌ کند. می‌گوید در بهشت دو چیز وجود ندارد. یکی لغو است و دیگری کذاب. لغو یعنی سخنان بیهوده و کذاب یعنی تکذیب کردن متقابل یکدیگر. در حالی که ما هر دوی این‌ ها را انجام می‌ دهیم. این مباحثه‌ ها در خانواده زندگی را متلاشی می‌ کند. اگر می‌ خواهیم خانواده‌ مان بهشتی باشد باید از این دو دوری کنیم.

استاد ادبیات و عرفان با بیان اینکه هیچ وقت بحث حقیقت را روشن نمی‌کند، تصریح کرد: هیچ طرف مقابلی با مباحثه قانع نمی‌ شود. این دیالوگ‌ هایی که بین ما صورت می‌ گیرد رفته رفته فرکانسش بالاتر می‌ رود، تبدیل به خشم می‌ شود. جایی هم که خشم به میان آمد دیگر در آنجا مهربانی سودی ندارد.

مهرنگ با تأکید بر اهمیت مهربانی در روابط بین انسان‌ ها گفت: تعامل همیشه با کلمه نیست با نگاه است. اگر شما به کسی خوب نگاه کنید، زیبا نگاه کنید با او تعامل کرده‌ اید. من کلمه‌ ی مهربانی را می‌ پرستم، بهش معتقدم. دوستی دارم که می‌ گوید  وقتی تو مهربانی را سفارش می‌ کنی، فضای خانه معطر می‌ شود. ما برای این به جهان آمده‌ ایم تا با کلمه، با نگاه، با عمل بتوانیم دنیای زیباتری بسازیم. با واژه‌های خیلی ساده خیلی پیش پا افتاده، با تعامل‌ هایمان می‌ توانیم مهربانی‌ ها را به همه جا سرایت بدهیم.

استاد ادبیات جهت تمثیل دو حکایت از استاد سخن، سعدی را شرح کرد و در آن به نوع گفتگوی پر از مهربانی و سنجیدگی بین همسران اشاره کرد و گفت: بوستان سعدی مدینه‌ ی فاضله‌ ی سعدی است و چنین دنیایی را آرزو می‌ کند. شایسته است که از این‌ ها الگو برداری کنیم و اگر یک روز هم توانستیم حرف‌ های سعدی را به کار ببندیم، سعدی به مراد خود رسیده است. من به محیط خانه خیلی ارزش قائلم که اعضا چطور با یکدیگر حرف بزنند. یک کلمه در خانواده هست که اگر بتوانیم آن مهره را سرجایش بنشانیم خانواده قشنگ می‌شود و آن کلمه‌ ی «چشم» است. بین کسانی که محب هستند دو کلمه زیباست. «چشم» و «اطاعت».

وی ابراز کرد: یاد گرفتن کلمات، به کار بردن آن ها، با غریبه‌ ها و آشناها باعث می‌ شود محبت ما در دل آنها جا بگیرد. مادر ترزا گفته است صلح با مهربانی به دست می‌ آید نه با جنگ.

مهرنگ با بیان اینکه یکی از منشا مهربانی‌ ها، واژه‌ ها هستند، اذعان کرد: باید بهترین واژه‌ ها را سوا کنیم بگذاریم در جیبمان و در جایی که لازم است آن را استفاده کنیم.


گفتگو چیست و مستلزم چه شرایطی است؟
"میترا رهنمایان"، کارشناس ارشد جامعه شناسی، صحبت‌ های خود را با ابراز خوشحالی از تشکیل جمعی با موضوع و هدف گفتگو آغاز کرد و گفت: گفتگو مقوله‌ ای است که متاسفانه در عین ضروری و حیاتی بودن خیلی مغفول مانده است و از جمله مسائلی است که به شدت در حاشیه مانده است و خیلی بدتر از در حاشیه بودن؛ مثل یک چیز اضافی و مزاحم کنار زده می‌شود.

"معصومه شکوهی"، سردبیر و مدیرمسئول نشریه‌ ی صدای زنان، ضمن خوشامدگویی به حضار، با بیان این موضوع که گفت و گو فقط رد و بدل کردن اطلاعات و احساسات نیست گفت: گفت و گوی واقعی شیوه ای برای دست یافتن به ریشه سوء تفاهمات و پیش داوری هایی که مانع فهم درست بین انسان ها می شود و دلیل تشکیل این جلسه را تمرین با هم بودن مطرح کرد.

وی ابراز کرد: صدای زنان در طول سال‌ های فعالیت خود در وهله‌ی اول تلاش کرده بستری مهیا کند تا زنان بتوانند از خودشان، دغدغه‌ هایشان‌، شکست‌ ها و پیرو‌زی‌ ها و افتخاراتشان‌، مشکلات و سختی‌ ها و رنجش‌ هایشان بگویند و بنویسند تا گاه مرهمی و نوازشی و گاه تحسین و تشویقی و انگیزه‌ ای بگیرند و نفسی تازه کنند و ادامه ی راه زندگی را پیش ببرند.

وی افزود: صدای زنان نهادی پویاست که ما تنها آغازگر آن هستیم و برای رشد و همه‌ گیری آن دست یاری به سویتان دراز می‌ کنیم و از شما می‌ خواهیم حمایت خود را از ما دریغ نکرده و در کنارمان باشید. امید است زنان و مردان جامعه‌مان بیش از پیش با این نشریه آشنا شده و به این نهاد ملحق شوند و هم‌ صدایمان باشند.

مبدا دین ما گفتگو است
"عشرت شایق"، نویسنده و پژوهشگر نیز یکی از میهمانان جلسه به موضوع گفتگو از منظر دینی پرداخت و از این منظر «گفتگو» را مورد بررسی قرار داد و گفت: مبدا دین ما گفتگو است. زیرا ۱۲۴ هزار پیامبری که مبعوث شده‌ اند معجزاتی که داشتند بر پایه‌ی کلام نبوده، اما نوبت که به پیامبر ما رسید مبدأ اعجاز و مقصد اعجاز کلمه شد.

وی ادامه داد: گفتگو برکلام دایر است و دایره‌ ی گفتگو بسیار وسیع است. این که ما نمی‌ توانیم گفتگو کنیم دلیلش این است که همیشه صحبت‌ ها کلام محور متکلم وحده بوده حرف زدیم دیگران شنیده‌ اند. حتی صحبت‌ های عاشقانه، چون کلمات عاریتی است بر دل نمی‌ نشیند.

این نویسنده و پژوهشگر اذعان کرد: ماحصل یک گفتگوی موثر زمانی است که اعجاز کلمه به وسط بیاید. اعجاز کلمه که اعجاز الهی است و بر زبان خاتم انبیا جاری شده و کلامی به نام کلام الله مجید شده با آن بیگانه‌ ایم.

در خلال این نشست با توجه به ساختار و موضوع جلسه، حضار و شرکت‌کنندگان جلسه نیز به تبادل نظر و بیان عقاید و نظرات خود پرداختند و ضعف و قدرت‌ های خودشان را با یکدیگر به اشتراک گذاشتند.
انتهای پیام/