این گمانه زمانی تقویت شد که فردای بازی تراکتور، دو تیم تعقیب کننده یعنی سپاهان و پرسپولیس در بازی های خود به تساوی رضایت دادند و فاصله شان با صدرنشین افزایش یافت.
بمانند بازی تراکتور با پرسپولیس بازی با استقلال هم حواشی خاص خودش را به همراه داشت و اینبار این رسانه های پایتخت بودند که از قاعده انصاف خارج و انتقاداتی را در روزهای اخیر مطرح کردند که به تعبیر فوتبالی اش در آفساید قرار دارد.
نمونه بارز این قبیل رفتارهای غیر منصفانه مربوط به مطلبی است که در قالب گزارش به انتقاد از گزارشگر بازی تراکتور-استقلال پرداخته و با گنجاندن مطالبی از سوی کاربران خود که به احتمال بسیار قوی طرفدار آبی های پایتخت بودند، سعی توامان برای تخریب شبکه استانی سهند، گزارشگر بازی و بی ارزش جلوه دادن قدر ومنزلت تماشاگران و خود تیم داشت.
مطلبی که با عنوان “آقای گزارشگر تبریز، لطفا منزلت این شهر را مخدوش نکنید” در این پایگاه خبری منتشر گردید بسیار زیرکانه تحریر شده بود و انتقادات هم محل بحث و ایراد بود.
در این نوشته ومطالبی شبیه به آن که درروزهای اخیر منتشر گردیده عنوان شده است که “زنوزی با سرمایه‌گذاری کلان، جذب بهترین نفرات لیگ و البته برخورداری از حمایت‌های گسترده، بالاخره و پس از سال‌ها توانسته تیم تحت مالکیت خود را به صدر جدول برساند و حالا در آستانه کسب اولین جام لیگ برتری خود قرار دهد.
اما شاید در سالی که این تیم به خوبی درخشیده، حیف است که یک گزارشگر شأن این مجموعه را با گزارش جانبدارانه و یک‌ طرفه تا این حد پایین بیاورد که نکات مثبت عملکرد پرطرفدارترین تیم تبریز زیر سوال رود”. بی تردید اگر قرار بر انتشار میزان هزینه کرد واقعی تیم های لیگ برتری باشد خواهیم دید که تراکتور نه تنها بیشتر از دیگر تیم های مدعی قهرمانی هزینه کردی نداشته بلکه در مواردی هزینه کرد تیم هایی مثل سپاهان و استقلال و پرسپولیس بیشتر از تراکتور بوده است. 
از سویی هر نوع هزینه کردی از سوی زنوزی از منابع مالی شخصی بوده و تراکتور تنها تیم خصوصی به معنای دقیق کلمه در این لیگ است و حال آن که هزینه های تیم های مذکور از بیت المال و بودجه سراسری است.
در این نوشته به حمایت های گسترده اشاره شده و نگارنده آن مطلب اشاره نکرده که منظورش از این حمایت ها چیست؟ تا جایی که ما سراغ داریم تا بوده قضاوت های داوران در مجموع به ضرر تیم تراکتور تمام شده و با گذشت چندین هفته از بازی با پرسپولیس و توهین تماشاگران این تیم نهایتا کمیته انضباطی حکمی را صادر کرد که نه سیخ بسوزد و نه کباب. بهتر بود دوستان رسانه در پایتخت مصداقا مشخص کنند که منظورشان از حمایت های گسترده چیست؟
نکته دیگر زیرکی تعبیه کلمات در کنار هم و استفاده از واژه پس از سال ها می باشد! تا جایی که ذهنمان یاری می کند تراکتور از بدو حضور در لیگ برتر همواره جزو چهار پنج تیم اول بوده و در برخی دوره ها بوده که تا آخرین لحظه امید به قهرمانی داشته است و در صدر قرار داشته است. 
این مطلب چرایی تخطئه گزارشگر بازی را استفاده از جمله “میلیون‌ها طرفدار تراکتور” عنوان کرده و آن را در کمال وقاحت اغراق آمیز توصیف کرده است. جهت اطلاع این عزیزان تراکتور بی تردید یکی از پرطرفدارترین تیم های آسیاست اگر نگوئیم، پرطرفداترینش! استادیوم هفتاد هزار نفری یادگار امام تکمیل و ده ها هزار نفر هم بیرون استادیوم و بر بالای کوه های اطراف استادیوم به تماشای بازی نشستند و خیل کثیری از هواداران هم به جهت نبود جا از دیدن آن در استادیوم محروم شدند. قطعا برای این دوستان تحمل اینکه تیمی شهرستانی بتواند به اندازه دو تیم پرطرفدار پایتخت تماشاگر داشته باشد، سخت و هضم آن دشوار خواهد بود.
برای دربی پایتخت با آن حواشی و کیفیت پایین بازی نهایتا برای دو تیم هشتاد هزار نفر به استادیوم آزادی می آیند و این در حالی است که در عمده بازی های تراکتور در استادیوم یادگار امام حتی اگر با تیم های رده پایین جدول باشد، جای سوزن انداختن نیست. پس اگر گزارشگر بازی از واژه طرفداران میلیونی استفاده کرده نه تنها اغراقی در کار نبوده است بلکه حق مطلب را ادا کرده است.
 
ما ترک ها ضرب المثلی داریم که وقتی کسی نتواند عظمت و شکوه و جلالت فردی یا جایی را تحمل کند و از حسادت به درد معده دچار شود میگوییم، داشی آغیردی، دوشوب باشینا! که مصداق رفتارهای این روزهای برخی از رسانه ها در مرکز در بی اهمیت جلوه دادن جایگاه این تیم است.
اما برای این عزیزان در کنار توصیه به رعایت انصاف، خوردن مقداری زنجفیل توصیه می شود که سانجیه درماندی!

منبع: ساقی آذربایجان
به قلم: وحید خدادادی
انتهای پیام/