به‌گزارش نصر؛ ایوب نیکنام لاله محقق و نویسنده تبریزی در صفحه شخصی خود نوشت:
بعد از جنگ جهانی اول و ماجرای احتکار گندم توسط ارتش انگلیس، در اکثر شهرهای ایران مردم از گرسنگی فوت شدند ولی در تبریز این کمبود آذوقه زیاد تاثیر گذار نبود و نیازمندان شهر به کمک همنوعان و خیرین، گدایی نکردند. 
طبق اظهار بزرگان و سالمندان، مردم نیازمند بعضی دهات و بخش‌های اطراف تبریز از کمیابی آذوقه به شهر هجوم آورده و بالجبار گدایی می‌کردند. در این برهه حساس از تاریخ، بزرگان و مسؤلان با درایت وقت بلدیه(شهرداری) با تمهیدات منطقی، تکدی‌گری را در تبریز ریشه کن کردند که این عمل هوشمندانه بیش از یک قرن است برای مردم و مسئولین الگو شده تا تبریز همچنان شهر بدون گدا بماند.
 

 

در سند فوق؛ اداره مرکزی رسیدگی به فقرا در بلدیه تبریز ،اعلان داده؛ به نیازمندانی که گدایی می‌کنند کار داده خواهد شد و به افراد علیل و‌ ناتوان و کسانیکه  نمی‌توانند کار کنند، به آنها  هر ماه حقوقی پرداخت می‌شود، لذا هیچ کس بهانه‌ای برای گدایی در اين شهر ندارد. 
هم اکنون نیز به کمک انسانهای بزرگ خیر، شهر تبریز گدای بومی ندارد و اکثر گداها وارداتی و غیر بومی هستند.
انتهای پیام/