هفته‌ها پیش از برگزاری این نمایشگاه، فراخوان آن به اطلاع عموم هنرمندان تبریز رسید و در نهایت ۸۷ هنرمند با ۱۰۸ اثر منتخب، آثار خود را در این نمایشگاه به نمایش گذاشتند. انتظار می‌رفت که این نمایشگاه فرصتی برای هنرمندان باشد تا با فروش آثار خود، بخشی از مشکلات اقتصادی خود را حل کنند. اما آنچه اتفاق افتاد، خلاف این انتظار بود.
بر اساس گزارش‌های رسیده، هنرمندان برای شرکت در این نمایشگاه مبلغ ۵۰۰ هزار تومان به عنوان ورودیه برای هر اثر پرداخت کرده‌اند. با این حساب، مجموعا ۵۴ میلیون تومان از هنرمندان بابت ورودیه آثار دریافت شده است. اما در طول یک هفته برگزاری نمایشگاه، تنها یک اثر به صورت سفارشی به فروش رفته است. این در حالی است که آثار به نمایش گذاشته شده، به گفته مسئول برگزاری نمایشگاه، از بین ۶۰۰ اثر انتخاب شده بودند و به دلیل محدودیت فضا، امکان نمایش همه آثار وجود نداشت.
نکته قابل تأمل دیگر، کیفیت آثار به نمایش گذاشته شده است. به گفته بازدیدکنندگان، بسیاری از آثار نه از لحاظ ترکیب‌بندی و نه از لحاظ محتوا، چنگی به دل نمی‌زدند.
مسئول برگزاری نمایشگاه نیز در این خصوص اظهار داشته که آثار انتخابی از بین ۶۰۰ اثر بوده و به دلیل محدودیت فضا، مجبور به انتخاب آثاری با کیفیت‌های مختلف شده‌اند.
حال سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا اکسپوی آثار هنری در تبریز با استقبال کمتری مواجه می‌شود؟ آیا هنرمندان نباید پاسخگوی هزینه‌ای که بابت شرکت در این نمایشگاه پرداخته‌اند باشند؟ چگونه می‌توان توجیه کرد که ۵۴ میلیون تومان از هنرمندان بابت ورودیه دریافت شود، اما هیچ اقدامی برای فروش آثار آنها صورت نگیرد؟
بر اساس گفته‌های یکی از مسئولین برگزاری نمایشگاه، ۱۰ میلیون تومان به گالری پرداخت شده و ۱۵ میلیون تومان دیگر نیز بابت کارگزاری ثبت آثار هنرمندان دریافت شده است و حدوداً ۴ میلیون دیگر هزینه های جانبی اعم از طراحی پوستر ، کاتالوگ و چاپ لوح تقدیرها شده است. با این حساب، ۲۵ میلیون تومان به عنوان سود خالص برای برگزار کننده نمایشگاه باقی مانده است. این در حالی است که هنرمندان شرکت کننده، متحمل ضرر مالی و معنوی شده‌اند.
نکته عجیب‌تر این است که مسئول نمایشگاه در گفتگویی اعلام کرده که این اکسپو، اکسپوی اصلی نبوده و صرفا برای برگزاری یک نمایشگاه معمولی فراخوان داده شده بود. اما در پوسترها و لوح‌های تقدیر، نام اکسپوی تبریز به چشم می‌خورد.
و اما نکته قابل تأمل‌تر آنکه، برگزارکنندگان این نمایشگاه قصد دارند در آینده‌ای نزدیک، نمایشگاهی مشابه را در کشور ترکیه و شهر استانبول برگزار کنند و از این طریق نیز سود مالی کسب کنند. این در حالی است که هنرمندان تبریزی که متحمل ضرر مالی و معنوی شده‌اند، هیچ سهمی از این سود نخواهند داشت.
با توجه به موارد ذکر شده، به نظر می‌رسد که نمایشگاه اکسپوی تبریز نه تنها فرصتی برای هنرمندان نبوده، بلکه به نردبانی برای سودجویی برگزارکنندگان تبدیل شده است. ضروری است که مسئولین مربوطه و انجمن‌های هنری، نسبت به این موضوع رسیدگی کرده و از تکرار چنین اتفاقاتی در آینده جلوگیری کنند.

به قلم بابک شعبانی
انتهای پیام/