اما با وجود این اهمیت روزافزون علوم حوزه ارتباطات و گستردگی شمول آن در جامعه، اینکه چرا دانشگاه تبریز این رشته را تاسیس نکرده، قطعا جای سئوال و تعجب و حتی شرمندگی دارد! 
طرح دوباره این موضوع در دیدار با صبری با رئیس جدید دانشگاه تبریز، دردهای ما را تازه کرده و افسوس دوباره مان را از فرصت سوزی این دانشگاه یادآور شد. 
دانشگاه تبریز از سال 1383 با پیگیری مستقیم و نامه نگاری اینجانب در دوره ریاست دکتر پورمحمدی تا رئیس جدید دکتر محمدتقی اعلمی و پیگیری همکارمان دکتر صبری در دیدار اخیر که رسانه ای شد، تاکنون نتوانسته و یا نخواسته که این رشته را راه اندازی کند. 
علت این موضوع هم هر چه که باشد، مخالفت یا کارشکنی مدیران گروه در علوم انسانی یا کادر اداری و یا روسای دانشگاه و ... نمی تواند توجیه مناسبی برای دانشگاه تبریز باشد، چرا که این دانشگاه لقب بزرگترین، مهم ترین و قدیمی ترین مرکز علمی در منطقه شمالغربی کشور را یدک کشیده و چنین بی توجهی به نیاز جامعه را نمی توان توجیه کرد! 
نیازی به ذکر این نکته نیست که مسئولیت دانشگاه ها در قبال جامعه، شناخت مشکلات و ضعف ها و ارائه راهکارهای علمی برای حل و رفع آنها بوده و اگر ضعف و مشکلاتی در حوزه علوم ارتباطات اعم از روابط عمومی ها – رسانه ها – تولید محتوا و هرگونه ارتباطات انسانی در سطح جامعه داریم، دانشگاه ها و مراکز علمی باید برای کمک به آنها پیشقدم شوند. پس چرا دانشگاه تبریز به این مسئولیت خویش عمل نکرده و دچار روزمرگی و بی توجهی به این نیاز مهم جامعه شده است.  
مگر اهمیت و جایگاه فضای رسانه ای و مجازی که به گفته مقام معظم رهبری با اصطلاح «جنگ نرم» نامیده شده و جای جنگ های واقعی را گرفته، نمی دانیم که از این عرصه مهم و تاثیرگذار، غفلت کرده و بی توجهی می کنیم!  
سخن و انتقاد در این مورد بسیار است اما گوش شنوایی از متولیان و تصمیم گیران این حوزه در دانشگاه تبریز و سایر دانشگاه ها نداریم و بهتر است خودمان را خسته نکنیم، هر چند معتقدم که هر فرد مسئولی، روزی در قبال تصمیمات اتخاذ شده اش – درست یا غلط – به سئوال کشیده شده و افسوس زمان گذشته و ندانم کاری ها را خواهد خورد. 
البته دانشگاه آزاد تبریز از سال 1384 به همت آقای دکتر رنجبر، رئیس وقت خویش رشته علوم ارتباطات را در دو گرایش روابط عمومی و روزنامه نگاری در مقطع کارشناسی تاسیس کرد اما متاسفانه بعدها نتوانست اینها را مدیریت کرده و در حال حاضر در مقاطع فوق لیسانس و دکترا به تربیت دانشجویان علوم ارتباطات با استانداردهای غیرعلمی مشغول بوده و تاکنون حرکتی علمی – جشنواره – همایش - تحقیق کاربردی – تولید کتاب و اندیشه و ادبیات در این حوزه  و هر عملکردی به نفع عموم جامعه و یا برای کمک به حل مشکلات فعالان این حوزه در شمالغرب کشور و حتی شهرمان تبریز ندیده و نشنیده ایم، بجز درآمدزایی برای دانشگاه مربوطه! 
  
تاکیدی بر اهمیت رشته علوم ارتباطات   
اینکه چرا پیگیر تاسیس رشته علوم ارتباطات در دانشگاه تبریز هستیم را براحتی می توان اثبات نمود. 
علوم ارتباطات مجموعه ای از علوم در رشته های روزنامه نگاری- ارتباطات- رسانه- روابط عمومی- تبلیغات- گرافیک - سواد رسانه ای و ... را شامل می شود که همواره در حال رشد و پویایی بوده و موارد جدیدی مانند شبکه های اجتماعی را هم می توان به آن اضافه نمود که هر کدام از آنها در عین حفظ ارتباط با دیگری، برای خودش وسعت و مخاطبی دارد. 
علاوه بر اینها ما افراد مهمی نظیر پروفسور حمید نطقی یا پدر روابط عمومی ایران و پروفسور حمید مولانا استاد برجسته علوم ارتباطات ساکن در واشنگتن را که در تبریز بدنیا آمده اند و منشا تحولاتی در حوزه روابط عمومی و ارتباطات ایران و جهان بوده اند را داریم که می توانند بهانه مناسبی برای حرکت علمی در حوزه علوم ارتباطات در دانشگاه تبریز باشند. 
همچنین گستردگی دامنه فعالیت رسانه ها در منطقه شمالغرب کشور- ارتباطات رسانه ای با کشورهای همسایه نظیر ترکیه و آذربایجان- نیاز روابط عمومی های ادارات و سازمان ها – ضعف در ارتباطات و تبلیغات صنایع و شرکت های منطقه – توسعه میزان استفاده از شبکه های اجتماعی در حیات فردی آحاد جامعه و ضعف در سواد رسانه ای افراد – تحقیق و پژوهش در حوزه های مربوط به رسانه ها و روابط عمومی ها و شبکه های اجتماعی و موارد متعدد دیگری که هر کدام به تنهایی برای تاسیس رشته علوم ارتباطات در دانشگاه تبریز و تربیت نیروی متخصص و جوان برای محیط های کاری این حوزه کفایت و دلالت می کند.
ضمن آرزوی موفقیت برای رئیس جدید دانشگاه تبریز، امیدواریم ایشان همانند اسلاف شان فقط وعده نداده و در مقام عمل این رشته را در دانشگاه تبریز تاسیس نمایند و یا حداقل دلایل نتوانستن اینکار را رسانه ای نمایند.   
 
کمال الدین نیک رفتار خیابانی | دکترای روابط عمومی و تبلیغات از دانشگاه آنکارا
انتهای پیام/