این بنا که در سال ۱۳۱۴ به دستور شهردار وقت تبریز ارفع الملک جلیلی برای کاربری اداری بلدیه تبریز و از محل دارایی شخصی شهردار تبریز ساخته شد فضایی حدودا ۷ هزار متر مربعی دارد.
معماری ساختمان مشابه ساختمان‌های آلمانی در زمان جنگ جهانی دوم است و سرمعمار شهرداری تبریز آودیس اوهانجانیان که زمانی وزیر راه و شهرسازی در ایروان بود، برای ساخت این بنا از جان و دل مایه گذاشته است.
ساعتی که در بالای برج سی متری این ساختمان واقع شده و آن را به نام ساختمان ساعت نیز معروف کرده متعلق به شرکت ژیلت جانستون انگلستان‌ بوده و مشابه ساعت بیگ بن شهر لندن است.
این بنای باارزش در سال ۱۳۷۷ به عنوان آثار ملی به ثبت رسیده و به تصمیم شهردار وقت تبریز علیرضا نوین در سال ۱۳۸۶ و به مناسبت یکصدمین سالگرد تاسیس اولین شهرداری ایران در تبریز به موزه شهر و شهرداری تبدیل شد.
درست است واحدهای اداری شهرداری مرکز به ساختمانی نوساز در چهارراه ابوریحان منتقل شد، اما زور شهردار تبریز به اعضای شورا نرسید و ۱۳ عضو شورای شهر تبریز تا همین چندی پیش در آن عمارت ساکن بودند. اکنون هم با وجود نقل مکان به ساختمان شورا در خیابان دوکمال همچنان جلساتشان را در صحن این ساختمان برگزار می کنند.
درست است که تعریف کارکرد برای هر بنای تاریخی ضرورت است و به عنوان کالبد روحی بنا تلقی می شود، اما استفاده از بنای تاریخی ضوابط و قوانینی دارد که برای استحکام و طول عمر بنا رعایت این قوانین ضروری است.
حریم بنای تاریخی از جمله ضوابطی است که مراقبت از بنا ضروری است.
شاید بپرسید حریم چیست؟ حریم ضابطه‌های قانونی مشخصی است که به منظور حفاظت از یکپارچگی و موجودیت اثر ملی و پیوند آن با بستر و محیط پیرامون آن از سوی وزارت تعیین و ابلاغ می‌شود. حیات اثر ملی در گرو پایداری عوامل کالبدی، کارکردی و معنایی واقع در حریم اثر است و بی توجهی به آن می‌تواند به گسست اثر از محیط و گاه نابودی آن منجر شود.
یکی از ضوابطی که قانون میراث فرهنگی برای حفاظت از بنای تاریخی وضع کرده عدم ورود خودرو به محدوده حریم بنای تاریخی است، چرا که وزن خودرو نه تنها در حالت پارک، بلکه در زمان تردد نیز به مرور زمان به بنا آسیب میزند و باعث نشست آن می‌شود.
آنچه که امروز از عمارت شهرداری تبریز می‌بینیم بیشتر شبیه یک پارکینگ است نه موزه.
تقریبا در هر زمان از شبانه روز تعدادی خودرو در محدوده این موزه پارک هستند و روزهای یکشنبه حین برگزاری جلسات شورا نیز محوطه عمارت به پارکینگ شهرداری تبدیل می شود، در حالیکه چندین پارکنیگ عمومی در محدوده میدان ساعت وجود دارد که متعلق به شهرداری تبریز است و با هماهنگی پارکینگ عمومی به راحتی می‌توان این مشکل را حل کرد.
علاوه بر آسیبی که پارک خودرو در محوطه عمارت شهرداری به بنا می‌زند این خودروها منظر بسیار زشتی برای این ساختمان تاریخی ایجاد می کنند بنایی که در حال حاضر یکی از مهم‌ترین و زیباترین نشانه‌های تبریز است و هرروز محل تردد تعداد زیادی از گردشگران داخلی و خارجی است.
انتهای پیام/