نصر: المُنتَظِرُ لِاَمرنا کَالمُتَشَحِطُ بدَمِهِ فی سبیل الله/ منتظران ظهور ما چونان غرقه به خونان راه شهادت در راه خدا هستند

در لابه‌لای نوشته‌ها و سروده‌های تمام کسانی که جرعه‌ای از بادۀ عشق نوشیده‌اند و گوشه‌ای از دردهای مظلومان تاریخ را احساس کرده‌اند، این امید و آرزو را می‌یابیم که روزی خواهد آمد که همگان پای به طریق نجات و رستگاری بگذارند. با تورق کتابهای گوناگون اندیشمندان و پیروان ادیان و فلسفه‌های مختلف شور و شوقی ناخودآگاه را احساس می‌کنیم که برآمده از گرایش باطنی تمام اهالی مذهب و اندیشه به منجی است. گویا فطرت انسانی با این تمایل ازلی تنیده شده است که زمانی خواهد آمد که یک منجی بزرگ، انسان برتری که جوهری متفاوت از پیشینیان دارد، خواهد آمد و قاعدۀ تاریخ را عوض خواهد کرد. تاریخ همواره مملو از ظلم و بیداد و ناعدالتی بوده است و انسان‌های شریف و خداخواه همواره زیر پای قدرتمداران تاریخ له شده‌اند و همچون شمعی در مقابل آتش خشم آنان سوخته‌اند. در این جریان ستم پیشگی، از هابیل تا یحیی و از علی(ع) تا حسین(ع) و فرزندانشان قربانی شده‌اند تا در لابه‌لای حرف‌های هولناک منفعت‌جویی انسان‌های ستمکار، ندای حق‌طلبی و آزادگی زنده بماند، تا نور امید به روزی که منجی می‌آید و جریان تاریخ متحول می‌شود همچنان در دل‌ها فرزوان باشد. هرگاه که خون ناحقی به زمین می‌ریزد، هر زمان که آه مظلومی از سینه برون می‌آید و هر هنگام که حقی پایمال می‌شود، چشمان امیدواری به آسمان دوخته می‌شود که آیا او می‌آید؟
میل و آرزوی آمدن منجی که بخشی تفکیک‌ناپذیر از اندیشۀ انسانی است، گواه وجود گرایش فطرت انسانی به این معنای بلند است. بی‌گمان، هرچه در وجود و فطرت انسانی ریشه دارد و تمایلات ذاتی انسان، مابه‌ازائی در جهان خارج دارد. تردیدی نیست که مهدی(عج)، آن که کائنات با نام او جان می‌گیرد، تبلور و معنای اصلی عدالت‌خواهی و امیدواری انسانیت است. مهدی(عج) عصارۀ حقیقت و دانش و قردت الهی است. انسانی که با آمدنش آرزوی رهایی و سعادت را در میان انسان‌ها تحقق‌یافتنی کرد و جهان بشری را، که آکنده از سیاهی و ناامیدی بود، با نور و امید دمساز ساخت. مهدی(عج) تنها امامی متعلق به شیعیان نیست، او محور جهان خلقت و قطب عالم امکان است. او تجلی دعای مظلومان و خداخواهان تمام تاریخ است: او می‌آید تا وعده‌های خداوند تحقق یابد. او می‌آید تا معانی واقعی کلام خدا برملا شود. او می‌آید تا علوم  و دانش‌ها شکفته شوند و تمام ستمکاران در پیش پای وارثان راستین عالم به خاک مذلت افتند.
همانگونه که در حدیث نبوی آمده است اُبشرکُم بالمهدی یبعث فی امتی... سیملاءُ الارض قسطاً و عدلاً کما مُلِئَت ظلما و جورا، یرضی عنه ساکِنُ السَّماءِ و ساکن الارض.
در نیمه شعبان که زیباترین روز خدا برای بندگان راستین اوست، دستان ناتوان خود را به درگاه ربوبیتش دراز می‌کنیم و ظهور و فرج عاجل او را می طلبیم.
یا مولانا یا صاحب‌الزمان الغوث الغوث ادرکنی، ادرکنی، ادرکنی الساعه الساعه الساعه العجل العجل العجل.

انتهای پیام/