به گزارش نصر، در زمانی نه چندان دور، در دهه هشتاد و نود نشست‌هایی با رویکرد فرهنگی و هنری برگزار می شد که شامل نمایش و بررسی فیلم‌های مطرح و متفکر سینمای ایران در حضور کارگردان و عوامل فیلم در تبریز که نگاه برنامه نه فقط نقد فیلم بلکه هدف، شکل‌گیری گفت‌وگوهای سینمایی و ماهیت بخشیدن به آن بود.
امروز دیگر از این برنامه‌های فرهنگی و نشست‌های سینمایی خبری نیست. این مهم و میزان اهمیت و اثرگذاری برنامه‌هایی چنین در نشست «فلاش بک سینمایی در تبریز» در محل کافه کتاب شمع سوزان و توسط موسسه فرهنگی تبریزشناسی مورد کاوش و بررسی قرار گرفت.
به گزارش نصر، «رضا درستکار» نویسنده و منتقد سینما از فعالیت‌های گذشته تبریز در حوزه سینما از جمله نشست‌های سینمایی، جشنواره فیلم وحدت و نخستین جشنواره فیلم تبریز یاد کرد:
زمینه فرهنگی قدرتمند گذشته تبریز نشان می‌دهد این شهر همیشه محل بحث و گفت‌وگو بوده و بنا به ذوق مسئولی که آمده، این جلسات هم ادامه پیدا کرده و گردش فرهنگی به وجود آمده ولی در سه سال گذشته به ویژه این موضوع دستخوش افول شد و متولیان امر این مسئولیت را از گردن خود ساقط کردند.
وی افزود: درخشش فیلم‌های تبریزی در جشنواره‌ فجر با فیلم‌هایی مثل «پوست» و «ائو» و ... به نوعی انقلاب سینمایی به راه انداخت که ایده‌ها و فرم‌های جدید را به سینما پیشنهاد می‌داد ولی از همان روز قفل بزرگی به سینمای تبریز زده شد.
درستکار درباره این عقب گرد افزود: متاسفانه در سال‌های گذشته زمامداران ضد فرهنگی، هنرمندان اهل اندیشه را عقب راندند. امیدوارم دومرتبه مسئولین این شهر به خود بیایند و فرق تبریز را با شهرهای دیگر ایران دریابند و این شهر را به گذشته خود باز گردانند.
 

«علی افتخار» نویسنده و منتقد سینما و فعال هنری تبریز، درباره نشست‌های سینمایی تبریز گفت: در سال ۱۳۸۳ موضوع نشست‌های سینمایی در انجمن فیلم مطرح شد و اولین برنامه ما با حضور جعفر پناهی آغاز شد.
«یک روز یک فیلم‌ساز» از شهریور ۸۳ با کمک انجمن فیلم و حمایت‌های امور سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سر گرفت و تا ۱۵ برنامه تا پایان سال ۸۵ ادامه یافت. تعداد ۱۸ برنامه «آینه‌های روبه‌رو» در حوزه هنری استان طی سال‌های ۸۶ تا پایان سال ۸۹ و همچنین تعداد ۱۲ برنامه «نمای نزدیک» با حمایت سازمان فرهنگی، هنری شهرداری تبریز در سال‌های ۹۰ تا پایان سال ۹۲ برگزار شد.
متاسفانه سلایق مدیران کل در هر دوره، این نشست‌ها را متوقف می‌کرد.
وی درباره ادامه نیافتن نشست‌ها گفت: اینکه «چرا نشست‌های سینمایی ادامه نمی‌یابد» را از متولیان امر و نهادهای فرهنگی باید پرسید ولی من معتقدم در شرایط نامتعادل امروز تبریز تحت تاثیر شرایط عمومی کشور، حضور آن سطح از هنرمندان در برنامه‌ای که ردیف اعتباری هم ندارد و به تفکر در سینما می‌پردازد،  دور از انتظار یا امری نزدیک به محال است. 
 

علی افتخار افزود: ما همواره خواستیم به سینمای متفکر بپردازیم که تاثیرگذار است و حرفی برای گفتن دارد. در این نشست‌ها هرگز  فیلم‌ساز سفارشی به برنامه ما راه نیافت. نزدیک به محال است که چنین برنامه‌هایی در شرایط اقتصادی و فرهنگی ناپایدار امروز با مسئولین فرهنگی که بیشتر به دنبال برنامه‌های زودبازده و گذرا هستند، دوباره پا بگیرد. در وضعیت فعلی می‌بینیم که فقط جشنواره‌های دولتی و برنامه‌های ابلاغی و مناسبتی سازمان‌ها برگزار می‌شوند که به هر نحو باید برگزار شوند! 
«فرهاد دیرنگ» نویسنده و فعال فرهنگی، از مصائب کار فرهنگی در تبریز گفت: کار فرهنگی در بستر زمان تاثیر می‌‌گذارد. برای یک کار فرهنگی، متاسفانه باید به ده‌ جا پاسخگو بود. وضعیت فعلی ما در حال حاضر از نظر فرهنگی، به مراتب بدتر شده‌ و برای همین همواره حسرت گذشته را می‌خوریم. امید که برای امروز خود برنامه‌ای داشته باشیم که مانع این حسرت‌ها باشد. 
 

در ادامه نشست، «رسول بشیری» مدیر کل سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی استان از امید در سینما گفت: سینما یکی از رسانه‌های سرآمد جهان است و قدرت بالایی در تاثیرگذاری آنی و تاریخی دارد. مثلا یکی از فیلم‌های تحول‌آفرین منطقه ما «مشدی عباد» بود که در دوره خود سبب ساز تحولات اجتماعی و فرهنگی بود.
سینما می‌تواند گره‌های کور جامعه را بگشاید و عمق فاجعه را نشان دهد.
سینما این قدرت را هم دارد که یک تحول جریان دار در جهان ایجاد کند. بااین اوصاف امیدوارم اهالی این عرصه متناسب با شیب نزولی کنونی ناامید نشوند.
معتقدم بینش‌های بسته و‌ القاعات منفی مدیران امروز بی‌عدالتی فرهنگی به بار آورده است و توفیق من در دوران مدیریت فرهنگ با تلاش و دیدگاه‌های مفید همه عوامل بود. 
انتهای پیام/