از گوشه و کنارهایی در جلسات خبری می‌شنیدم که رسانه دیجیتال در خارج از تهران نمی‌تواند رشد کند و به حیات خود ادامه دهد، اوضاع رسانه خراب است، روزنامه‌های قدیمی و مسبوق به سابقه که در میان مردم اعتبار دارند، مخاطب سابق خود را ندارند چه برسد به رسانه‌ای که نمود عینی و کاغذی ندارد.
راستش آن موقع ها بی‌تجربگی باعث می‌شد دلم بخواهد کار در روزنامه و رسانه‌های مکتوب را تجربه کنم و تجربه کردم.
بعد از آن بود که متوجه شدم جهان ما پس از این اتفاقا به رسانه دیجیتال بیشتر نیاز دارد تا روزنامه. چرا که محدودیت‌های روزنامه به خبرنگار این اجازه را نمی‌دهد تا اخبار به سرعت به دست مخاطب برسد و زمانی که رسانه های دیجیتال اخبار خود را منتشر کرده‌اند و به رسالت خود پایان داده‌اند، نسخه‌های مکتوب در خوشبینانه‌ترین حالت ۲۴ ساعت بعد امکان پرداخت به موضوع را دارند.
البته که اهمیت رسانه‌های مکتوب را از این حیث که در تاریخ به عنوان سند باقی خواهند ماند نمی‌توان انکار کرد، اما گذر زمان اثبات کرد رسانه‌ی دیجیتال و رسانه‌ای که خانه‌ی امن من و بسیاری از همکارانم است، اکنون در آستانه‌ی ۱۷ سالگی به منبع معتبر و قابل اعتماد بسیاری از همشهریانمان و استان‌های همجوار تبدیل شده است.
«نصر» با ۱۷ سال تلاش و ممارست نشان داد در شهری به غیر از پایتخت نیز می‌تواند رسانه دیجیتال مستقل فعالیت کند و دغدغه‌اش دغدغه‌ی مردم باشد.
فیلم‌هایی که همشهریانمان به عنوان شهروند خبرنگار به ما ارسال می‌کنند، دلیلی بر این گواه است که این رسانه متعلق به مردم است.
روزی اخبار زلزله قره‌داغ را به خوبی پوشش داد، در کنار اهالی فرهنگ و هنر ایستاد، تیم محبوب آذربایجانی‌ها را حمایت کرد، در حادثه بالگرد رییس جمهور تمام قد ایستاد و به پوشش اخبار پرداخت و با تلاش‌های شبانه‌روزی تلاش کرد مردم را با صندوق‌های رای آشتی دهد.
«نصر» رسانه‌ی محبوب من اکنون در آستانه هفده سالگی روزهای پر هیجان نوجوانی‌اش را پشت سر خواهد گذاشت، امید که هیجان نوجوانی باعث رشد و شکوفایی هرچه بیشتر این رسانه مردمی باشد.

ندا فرشباف 
انتهای پیام/