گزارش های منتشر شده جدید در خصوص رتبه بندی استان ها دست کم در دو حوزه امنیت سرمایه گذاری و شاخص های مدیریت و برنامه ریزی به عینه نشان می دهد که طی دو سال گذشته و برخلاف ادعاهای یک سویه دستگاه های اجرائی استان، هیچ تحول و توفیقی در رشد و پیشرفت محسوس و زیربنائی در این دو بخش به دست نیامده است!
چندی پیش نیز، "علیرضا نوین"، رئیس مجمع نمایندگان استان، طی گفتگوئی از عقب ماندگی آذربایجان شرقی در اغلب شاخص های توسعه و تحول طی سال های اخیر خبر داده و تاکید کرده بود: "آذربایجان شرقی در برخی شاخص‌ها از هم‌ترازان خود عقب مانده و در بحث توسعه نیز از جمله استان‌های میانی کشور است".
آذربایجان شرقی درحالی در رتبه 21 کشوری از منظر امنیت سرمایه گذاری و رغبت سرمایه گذاران برای ورود به حوزه مشارکت قرار گرفته است که زمانی نه چندان دور و در اواسط دهه 80، تبریز و استان از لحاظ جذب و ورود سرمایه گذاران بخش خصوصی برای سرمایه گذاری، سال ها رتبه اول و یکی از امن ترین مقاصد سرمایه گذاری را در اختیار داشت!
در همین حال، رتبه 27 کشوری آذربایجان شرقی در ارزیابی عملکرد سازمان های مدیریت و برنامه ریزی استان ها که حکایت از فاجعه ای دیگر در عملکردهای درآمدی، اجرائی و حتی نظارتی استان دارد، به خودی خود، نشان دهنده رسوب ناکارآمدی مفرط در مرکز ثقل برنامه ریزی، تخصیص اعتبارات ملی و نظارت بر این حوزه ها است.
سوال اساسی در این میان این است که به راستی، مدیران ارشد و سیاست گذاران توسعه و پیشرفت آذربایجان شرقی در سال های گذشته، استان و الزامات توسعه و پیشرفت آن را چگونه مدیریت و صیانت کرده اند که امروز، استانی که زمانی سرآمد سرمایه گذاری و تولید و اقتصاد بود، امروز به پائین ترین سطح از رتبه های ملی نزول کرده است.
آیا زمان آن نرسیده است که نهاد، سازمان یا دپارتمانی فنی، علمی و تخصصی، آستین همت بالا بزند و با انجام بررسی ها و کالبدشکافی های دقیق پیرامون ریشه ها و دلایل این سطح از فلاکت مدیریتی در آذربایجان شرقی، ضمن یقه گیری از مدیران دخیل در ثبت چنین فاجعه ای، زمینه را برای بازگرداندن "آب رفته به جوی" فراهم کند؟

احد نقش شور
انتهای پیام/