به گزارش نصر، نمایش «داستان باغ وحش» به کارگردانی«سئودا رضایی» روایتی استعاری از نمایشنامه ادوارد آلبی است که در طول نمایش، مواجه خود شناسانه را به ناخودآگاه مخاطب خود تحمیل می کند. استفاده از تصاویر و نقاشی های مینیمال زنده در صحنه، گویا درون و بیرون کاراکتر های نمایش را در یک صفحه سفید به مخاطب می نمایانند و کخاطب را به درک نویسنده  نرمند جوان عرصه تئاتر است که از سال ۹۳ با بازیگری وارد صحنه شده و اولین نقش آفرینی او در اردیبهشت ۹۴ در نمایش«در مه بخوان»  خانم نازیلا ایرانزاد بوده است. رضایی تاکنون تجربه ۱۳ کار صحنه ای را در رزومه بازیگری خود دارد و در گفتگو با خبرنگار نصر، از اولین تجربه کارگردانی اش می گوید: نمایش «داستان باغ وحش» را به عنوان پروژه پایان نامه ارشد کارگردانی ام در تهران کار کردم. استاد راهنمای من ، استاد امیر دژاکام بودند که بسیار مرا تشویق کردند تا اجرای عمومی این نمایش را برنامه ریزی کنم. من بنا به عشق و علاقه ام به شهر خود تبریز، اولین اجرای عمومی را در اینجا به روی صحنه بردم. 

کارگردانی، حرفه ای سخت و پر فشار
وی در خصوص این تجربه اذعان داشت: تجربه بازیگری برای من از حیث حضور پیش چشم مخاطب استرس زا بوده و هست چون مسئولیت بازی تماماً بر عهده خودت است اما کارگردانی در درجه ای بالا تر، مسئولیتی گروهی و مدیریتی با خود دارد که فشار و استرس را چند برابر می کند. خوشحالم که تا به امروز رضایت بخش پیش رفتم.

تجارب شیرین دنیای بازیگری
 وی از نقش آفرینی های متنوع خود می گوید: در بازیگری فارغ از متن نمایش هایی که بازی می کنم، برایم چالش برانگیز بودن نقش ها اهمیت دارد. تفاوت نقش ها هیجان انگیز است و حضورم در چندین نقش متنوع در نمایش «بیگانه» و نقش کلاسیک اخیرم در نمایش «خورشت خون» در تئاترشهر تهران برایم لذت بخش و سرشار از تجربه بود. 

نمایشنامه «داستان باغ وحش»
 نمایش «داستان باغ وحش»روایتی متفاوت از دنیای نمایشنامه‌ی ادوارد البی با نگاهی به زندگی دو طبقه از جامعه مدرن است که در قالب روایتی ابزوردگون شکل می‌گیرد. رضایی از این نمایشنامه و بازنویسی متن آن می گوید: متن ادوارد آلبی استعاره ای است برای اشاره به دو جامعه سرمایه داری و قشر کارگر که من متن را بازنویسی کرده و سعی کردم دو کاراکتر به گونه ای باشند که انگار یک نفر را روایت می کنند. در اینجا ما با نویسنده ای مواجهیم که کاراکتری از جنس خودش را مینویسد و به آن بر می خورد و در نهایت کاراکتری که خلق کرده را نابود می کند. در واقع نویسنده سعی می کرد خودش را بنویسد و در کلنجار با خود، به نابودی می رسد. این به نوعی دنیای ماست که با خودمان کلنجار می رویم و دوست نداریم شخصیتمان را بپذیریم ولی نهایتا مجبوریم که قبول کنیم. 

بهره مندی از تکنولوژی امروز برای پیشرفت
هنرمند جوان می گوید: معتقدم حال که دنیا به سمت تکنولوژی میرود، باید دست دوستی به سمت آن دراز کنیم و نتیجه بگیریم. ما در این نمایش، هنر را با تکنولوژی ترکیب کردیم و مدیا را به صورت مداوم در صحنه داشتیم.  این اتفاق تازه ای در صحنه تئاتر تبریز بود که شاخصه اجرای متفاوت نمایش ما با دیگر اجراهای نمایشنامه «داستان باغ وحش» است. تمرینات بازیگران ما با هدست برای هماهنگی آنها با مدیا اتفاق افتاد و نتیجه خوبی را در صحنه شاهد هستیم.

ارزش موسیقی و فضای نمایش
وی در خصوص مولفه های مهم دیگر در نمایش تشریح کرد: فضای اتفاق در آمریکاست و ما سعی کردیم با انتخاب موسیقی، آن دنیای دیگری را روایت کنیم.
در فضاسازی نمایش با نور کم آبی رنگ و محیط سفید کاغذی، می خواستیم فضای متوهم ذهن نویسنده را نشان دهیم. 

نقش تحصیلات آکادمیک در پیشرفت حرفه ای
وی تحصیل در دوره ارشد را ارزشمند خواند: در دانشگاه آزاد تهران مرکز، رشته ارشد کارگردانی خواندم و اتفاق مهمی که در این دوره رخ می دهد، ورود به تئوری و کار تخصصی است. پس از دوره آکادمیک، کار در هر حوزه ای منطقی تر و ریز بینانه تر پیش می رود و مشخصا کیفیت تولید اثر به فراخور علم، بهتر می شود. 

کاش تبریز سالن بیشتری داشت 
رضایی در مقایسه تئاتر تهران و تبریز اذعان داشت: کاش سالن های تئاتر در تبریز افزایش میافت. به نظرم هرچه تعداد سالن بیشتر باشد و در سطح شهر پخش شوند، مردم بیشتر با آن اشنا می شوند. در تبریز، تبلیغات به شکلی نیست که موجب دعوت گسترده مردم شود. در تهران فرهنگ تئاتر به قدری جا افتاده است که مردم آن را دنبال می کنند و سلیقه ای فراگیر است. 

برنامه آتی هنرمند
وی در پایان گفت: از برنامه های آتی ام این که می خواهم با فیلم کوتاهی به عرصه سینما ورود کنم. 
گفتنی است این نمایش تا روز جمعه ۲۷ مهر ماه ساعت ۱۹ در سالن استاد قبه زرین تئاتر شهر تبریز به روی صحنه خواهد رفت و به خاطر برگزاری جشنواره استانی تمدید نخواهد شد.
انتهای پیام/