به گزارش نصر؛ مهندسان ناسا تجهیزات علمی پلاسما را در کاوشگر «وویجر ۲»(Voyager 2) به دلیل کاهش تدریجی منبع تغذیه الکتریکی آن خاموش کردند
کاوشگر وویجر ۲ با پیمودن بیش از ۲۰.۵ میلیارد کیلومتر از زمین، همچنان از چهار تجهیزات علمی برای مطالعه منطقه بیرون از هلیوسفر زمین - حباب محافظ ذرات و میدان‌های مغناطیسی ایجادشده توسط خورشید - استفاده می‌کند. این کاوشگر، قدرت کافی را برای ادامه کاوش در این منطقه با حداقل یکی از تجهیزات علمی عملیاتی تا دهه ۲۰۳۰ دارد.
مهندسان ماموریت، اقداماتی را انجام داده‌اند تا از خاموش شدن یکی از تجهیزات علمی تا حد امکان جلوگیری کنند زیرا داده‌های علمی جمع‌آوری‌شده توسط کاوشگرهای دوقلوی وویجر منحصربه‌فرد هستند. هیچ فضاپیمای ساخت بشر دیگری در فضای میان‌ستاره‌ای بیرون از هلیوسفر عمل نکرده است.
دستگاه علمی پلاسما، مقدار پلاسما و جهت جریان آن را اندازه‌گیری می‌کند. این دستگاه در سال‌های اخیر به دلیل رفتن به جهتی که پلاسما در فضای میان‌ستاره‌ای جریان دارد، داده‌های محدودی را جمع‌آوری کرده است.
هر دو کاوشگر وویجر از پلوتونیوم در حال پوسیدگی نیرو می‌گیرند و هر سال حدود چهار وات از قدرت خود را از دست می‌دهند. پس از این که وویجرهای دوقلو اکتشاف خود در سیارات غول پیکر را در دهه ۱۹۸۰ به پایان رساندند، گروه ماموریت چندین تجهیزات علمی را که در مطالعه فضای میان‌ستاره‌ای مورد استفاده قرار نمی‌گرفتند، خاموش کردند. این کار تا چند سال پیش به کاوشگر قدرت بیشتری می‌داد. از آن زمان، گروه ماموریت همه سیستم‌های داخلی را که برای کار کردن کاوشگرها ضروری نیستند، خاموش کرده‌اند. به منظور به تعویق انداختن خاموش کردن یکی دیگر از تجهیزات علمی، آنها نحوه نظارت بر ولتاژ کاوشگر وویجر را نیز تنظیم کردند.
مهندسان در روز ۲۶ سپتامبر، فرمان خاموش کردن دستگاه علمی پلاسما را صادر کردند. ۱۹ ساعت طول کشید تا این فرمان که توسط شبکه فضایی عمیق ناسا فرستاده شد، به وویجر ۲ برسد و ۱۹ ساعت دیگر طول کشید تا سیگنال بازگشت به زمین بیاید.
مهندسان ماموریت همیشه تغییرات ایجادشده در عملیات کاوشگر ۴۷ ساله را به دقت زیر نظر دارند تا مطمئن شوند که هیچ گونه اثرات ثانویه ناخواسته‌ای را ایجاد نمی‌کند. آنها تایید کرده‌اند که دستور خاموش کردن بدون حادثه اجرا شده است و کاوشگر به طور عادی کار می‌کند.
گروه ماموریت وویجر به نظارت بر سلامت کاوشگر و منابع موجود آن ادامه خواهند داد تا بتوانند تصمیمات مهندسی را بگیرند که خروجی علمی ماموریت را به حداکثر می‌رسانند.
انتهای پیام/