به گزارش نصر، «مجید رحمانی مقدم» عکاس و طراح گرافیک، از انگیزه و ایده برگزاری این نمایشگاه می گوید: رفع نیازهای شغلی، انگیزه اولیه‌ام برای ورود به حوزه عکاسی بود. از سال ۸۰ در حوزه محیط زیست، فعالیت خود را آغاز و به مرور زمان دغدغه‌ها و فعالیت‌های اجتماعی‌ام را به واسطه دوربین عکاسی مستند کردم. این امر باعث شد تا زیبایی‌ها، زشتی‌ها و شلختگی‌ها تبدیل به سوژه ثبت تصاویرم شوند.

وی سوژه ها را تشریح می کند: انسان‌ها، تعاملشان با یکدیگر، با طبیعت، با معماری و حتی تعامل طبیعت بی‌جان با محیط و عناصر اطراف ذهنم را درگیر می‌کنند و عکاسی ابزاری برای ثبت این روابط است. 
وی افزود: مطالعه، مشاهده و هم صحبتی با هنرمندان و اساتید، مرور و مشاهده نقادانه آرشیو عکس‌هایم، مرا با ضعف‌هایم روبرو و به بهتر شدن نگاهم کمک می کنند. در طول ۲۳ سال عکاسی در ژانرهای مختلف اجتماعی، طبیعی و ... به بهانه‌های مختلف عکس‌هایم را چاپ و یا در نمایشگاه‌های عمومی و موضوعی در معرض دید مخاطبین گذاشته‌ام. ما نمایشگاه های زیادی در خصوص طبیعت و آسیب های بشری به نمایش گذاشته ایم و استقبال زیادی را شاهد بودیم. این بار با تشویق و همراهی سولماز عظیم‌زاده،  این مجموعه را در قالب نمایشگاهی متفاوت عرضه کردم که مقبول طبع مردم صاحب نظر باشد.

عکس هایی که با تقارن خلق شدند
وی می گوید: زیبایی را در تکرار توازن، تقارن و تناسب تعریف می کنم زیرا در حین اجرای این پروژه دریافتم اشیای نامرتب با تکرار متوازن و متقارن، قادر به ایجاد جلوه‌های بصری زیبا هستند. این تصاویر را از بین صدها کار انتخاب کردم و کارها صرفاً تابلوی عکس نبوده و با تکیه بر تجارب و نگاه گرافیکی‌ام، تنظیم و بازنگری شده‌اند. وی اساس زیبایی را در نمایش وحدت در کثرت و کثرت در وحدت تعریف می کند: بر همین اساس در این نمایشگاه سعی کردم برقراری ارتباط میان زیبایی وحدت عناصر و زیبایی کثرت آنها را به نمایش بگذارم که وحدت حقیقت آنها و کثرت نمایش هنرمندانه همنشینی آنهاست. انسان‌ها هم به همین گونه هستند؛ گردهمایی آنها قدرتشان را بیشتر می‌کند، از نظر فکری همافزایی آنها بسیار بالا می‌رود و از ترکیب توان آنها، توانایی جدید به وجود می‌آید.
این فعال محیط زیست یادآور شد: من اصلاً نمی‌خواستم بحث محیط زیست را در این نمایشگاه مطرح کنم ولی به هر حال این دغدغه در همه جنبه ها حضور دارد. فعالیت من در هر حوزه‌ای بلاشک در نگاه من موثر است. 
وی اظهار داشت: من در خلق این تصاویر از کسی ایده نگرفتم ولی وقتی این کار را آغاز کردم، یکی از دوستانم در موزه هنرهای معاصر تهران، قطعه عکس از هنرمندی را برایم ارسال کرد که چنین کارهایی را خلق می‌کند ولی من ندیده بودم. 

 

از حمایت ارگان ها دست کشیده ایم
رحمانی مقدم می گوید: این دومین نمایشگاه انفرادی من با ۲۱ قطعه عکس است. خیلی وقت است که توقعی از ارگان ها نداریم. من همیشه از طرف هنرمندان حمایت معنوی دیدم. در فضای هنری حوزه عکاسی، بحث ارائه و مکان ارائه عکس ها مطرح است. خصوصاً در بحث عکاسی مستند، ما هنرمندان بسیاری داریم که عکاسی از فضای طبیعت و حیات وحش می‌کنند ولی کسی نیست که در جهت حمایت برآید و آثار این‌ها را به یک کتاب تبدیل کند که ماندگار شوند. وقتی خروجی نباشد، انگیزه هنرمندان کور می‌شود. 

وی در پایان گفت: در آینده می‌خواهم نمایشگاهی با مفهومی متفاوت برگزار کنم. 
انتهای پیام/