به گزارش نصر، راشل ویلکی، دانشمند سلامت جمعیت دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و جسیکا هو، جمعیت‌شناس دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، در همکاری مشترکی به دنبال ایجاد تصویری دقیق از امید به زندگی در کشورهای پردرآمد و انگلیسی‌زبان بودند و به بررسی این موضوع پرداختند.

بررسی داده‌های دو دهه
این دو محقق داده‌هایی از شش کشور پردرآمد که زبان رسمی آن‌ها انگلیسی است (آمریکا، کانادا، بریتانیا، جمهوری ایرلند، استرالیا و نیوزیلند) را طول سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۸ را در موردبررسی قرار داده و باهم مقایسه کردند. در این مقایسه منطقه‌ای، اطلاعات مربوط به کشورهای غیر انگلیسی‌زبان نیز از پایگاه داده مرگ‌ومیر انسان‌ها دریافت و در نظر گرفته شد.
آن‌ها دراین‌باره گفتند: «این شش کشور زبانی مشترک دارند و شباهت‌های فرهنگی متعددی ازجمله رژیم غذایی و سبک زندگی و همچنین سطوح بالای نابرابری درآمد تاریخی در این کشورها دیده می‌شود.»

 

همان‌طور که مطالعه آن‌ها نشان داد، این شباهت‌ها بدین معنا نیست که شهروندان این کشورها لزوماً طول عمر مشابهی دارند. این محققان امید به زندگی را در بدو تولد و در سن ۶۵ سالگی ارزیابی کردند تا به بررسی این موضوع بپردازند که امید به زندگی تا چه حد تحت تأثیر سن و علت مرگ در کشورهای مختلف است و اینکه امید به زندگی در هر کشور چقدر در مناطق جغرافیایی مختلفش متفاوت است.

بهترین آمار در کشورهای انگلیسی‌زبان در اختیار استرالیا
در بین این کشورها، استرالیا با ثبت آمار مرگ‌ومیر کمتر برای مردان و زنان تقریباً در تمام سنین، به‌ویژه در سنین بین ۴۵ تا ۸۴ سال، آمار بهتری را در مقایسه با سایر کشورها در سراسر جهان داشت. این محققان در مقاله خود به این نکته اشاره کردند که استرالیا به‌وضوح بهترین عملکرد را در امید به زندگی در بدو تولد دارد و در سال ۲۰۱۸ بین ۱.۲۶ تا ۳.۹۵ سال برای زنان و ۰.۹۷ تا ۴.۸۸ سال برای مردان پیشتاز بوده است.

 

این مطالعه نشان داد که اوضاع استرالیا در مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های گردش خون و تنفسی، سرطان‌ها، شرایط بارداری و بیماری‌های روانی و عصبی مثل آلزایمر بهتر از دیگر کشورهاست و شرایط برای مردان استرالیایی حتی بهتر از زنان هم بوده. در ادامه این گزارش به این نکته اشاره شد که کاهش خطر مرگ ناشی از این مسائل، با عملکرد برتر سیستم مراقبت‌های بهداشتی (مثلاً غربالگری و درمان سرطان، واکسیناسیون آنفولانزا و پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری‌های قلبی عروقی) مرتبط است.
این با نرخ مرگ‌ومیر پایین استرالیا در ارتباط با سلاح گرم و مصرف بیش‌ازحد مواد مخدر در مقایسه با سایر کشورها تکمیل می‌شود.

کانادا در جایگاه دوم و ایرلند در رده سوم
کانادا که سیستم مراقبت‌های بهداشتی عمومی باکیفیتی دارد، در بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ دومین امید به زندگی در بدو تولد را داشته؛ هرچند نیوزیلند و ایرلند نیز اخیراً به این جایگاه رسیده‌اند.
اوضاع در ایرلند در سال‌های اخیر همواره رو به بهبود بوده و در طول سال‌های انجام این بررسی، امید به زندگی هنگام تولد در ایرلند برای مردان ۸.۲۹ سال و برای زنان ۶.۶۶ سال افزایش‌یافته است. این در حالی است که قبل از آن، مردان و زنان ایرلندی کمترین یا دومین کمترین امید به زندگی را در میان این کشورها داشتند؛ اما این کشور تا سال ۲۰۱۹ در رتبه دوم (مردان) و سوم (زنان) قرار گرفت.
در این بازه زمانی، آمار در دو کشور بریتانیا و ایرلند تغییرات بسیار کمی داشت و امید به زندگی در این دو کشور تقریباً یکسان بود.
در ادامه این مقاله می‌خوانیم: «نابرابری قابل‌توجه مرگ‌ومیر در میان وضعیت اجتماعی-اقتصادی و منطقه جغرافیایی در اکثر این کشورها وجود دارد و در دهه‌های اخیر رو به گسترش بوده است.»
در بین این کشورها، آمریکا از سال ۲۰۰۱ به بعد، هرساله کمترین امید به زندگی در بدو تولد را داشته و در رتبه آخر امید به زندگی در سن ۶۵ سالگی قرار دارد. بر اساس داده‌های سال ۲۰۱۹، مردان استرالیایی (در بدو تولد) می‌توانند انتظار داشته باشند که تقریباً ۵ سال بیشتر نسبت به کسانی که در آمریکا هستند، عمر می‌کنند.
انتهای پیام/