شعار قرن بیست و یکم «دولت زدایی، سلب مالکیت، دین زدایی/خدا زدایی، خنثی سازی جنسیتی و بی پولی» است. بارون های جهانی که می خواهند خود را خدایان جدید بشریت معرفی کنند ، این را با رسانه های جمعی و تمام شبکه های اجتماعی ارتباطی خود به آگاهی توده ها تزریق می کنند.
آن ها ادعا می نمایند که با استفاده از فن آوری های نوظهور، به ویژه هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی (ML) در راستای منافع خود، انسان و جهان را بازسازی می کنند!
بزرگ ترین ارزش ظاهری این باندهای جهانی، تامین منافع خودشان است. فکر می کنند همه چیز در جهان، تمام بشریت و برای خدمت به تامین منافع آن هاست. در غیر این صورت، وحشیانه درصدد دشمنی بر می آیند!
به همین دلیل است که مقاومت، ایستادگی و شکست دادن قدرت های بین المللی بسیار دشوار می نماید. چون همه جا و در هر شکلی هستند...
در صورت تداوم چنین شرایطی کشتی بشریت در حال غرق شدن خواهد بود.
و اما ایران ،  این شانس بزرگی است که مسعود پزشکیان در انتخابات کشور دوست پیروز شود.
ایران با تاریخ، فرهنگ و تجربه سیاسی یکی از کشورهای مهم  و تاثیرگذار و بازی ساز منطقه و جهان است. پزشکیان یک رهبر فرهیخته اصلاح طلب است که پذیرای گفتگوهای بین المللی است، تفاوت ها را می پذیرد، به واقعیت های انسانی اهمیت می دهد و به زبان های فارسی، ترکی، کردی، عربی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی مسلط است.
او علاوه بر رزومه های درخشان  قبلی خود مانند رئیس دانشگاه، نماینده  و نایب رئیس مجلس، معاون وزیر بهداشت، وزیر بهداشت و درمان و جراح قلب فوق العاده ای هم است. او سیاست مداری است که در دوران ریاستش هیچ معامله ای غیر معمول با پول و رشوه نداشت و سیاستمداری که قلبش سرشار از عشق خالص به انسانیت است.علاقه او به خانواده و فرزندانش نیز ، دلنازکی و رووف  بودن وی را اثبات می کند.
منتخب شدن چنین فردی فکور و پایبند اصول اخلاقی و انسانی و متعصب به ارزش های اصیل به عنوان ریاست جمهوری یکی از کشورهای کلیدی خاورمیانه و قفقاز، همانند پوشیدن پیراهن آتشین هست که به منطقه ما امید به ارمغان آورد و  به قول ایشان برای ایران  گامی است رو به جلو...
اما آنچه پزشکیان باید حل کند این است: پیوند مجدد ایران با دنیا که سعی کرده اند از جهان منزوی کنند و دارایی هایش در کشورهای خارجی را مصادره نمایند، رفع تحریم ها و توسعه قدرت اقتصادی و سیاسی ایران؛ تامین امداد اجتماعی از طریق حل مشکلاتی که باعث ناآرامی در داخل کشور می شود، مانند عدالت اجتماعی، برابری و رفع تبعیض جنسیتی. مشکلات بزرگی مانند یافتن راه حل های مشترک با قدرت های منطقه ای و جهانی برای مشکلات قانقاریای منطقه به ویژه غزه وجود دارد.
 پزشکیان با این وضعیت مثل کسی هست که واقعا پیراهن آتشین به تن کرده است  و حسن  قضیه  این جاست که کاملا متوجه این موضوع هست.
پزشکیان با آگاهی به این موضوع،که در درجه اول بر همکاری های منطقه ای تاکید دارد، می گوید که توجه به جغرافیا سرنوشت ساز است و کشورهای منطقه (همسایه)،باید ابتدا به فکر سرنوشت خود باشند.
در این روزها در مقاله ای که در تهران تایمز چاپ شد؛ ترکیه، عربستان سعودی، عمان، عراق و کشورهای همسایه را در جریان اشتیاق همکاری در جهت توسعه روابط اقتصادی و تجاری وتشویق سرمایه گذاری مشترک اعلام کرد. وی با تاکید بر این که خواستار همکاری با بحرین، قطر، کویت و سازمان های منطقه است،به ویژه از روسیه، چین و ترکیه برای حمایت از کشورش در شرایط سخت تشکر کرد. 
وی هم چنین تاکید نمود که آمریکا اکنون باید واقعیت ایران را بپذیرد و سیاستی به دور از درگیری اتخاذ کند.  ترک بودن پزشکیان این واقعیت را تغییر نمی دهد که او رئیس جمهوری ایران است و در درجه اول از منافع کشور ایران دفاع خواهد کرد.
در واقع، در زمانی که جهانی شدن، همه دولت های ملی را هدف قرار داده است، نباید فراموش کرد که ایرانی که یکپارچگی خود را حفظ کند و روابط موفقی با ترکیه و کشورهای همسایه برقرار کند، برای ترکیه و کشورهای همسایه موفقیت، صلح و آرامش تلقی خواهد شد.
ناآرامی های اجتماعی، مانند بیماری های عفونی، مسری است، هیچ حد و مرزی نمی شناسد و بدن هایی را که لمس می کند، نابود می نماید.
بنابراین، توسعه روابط ترکیه و ایران برای هر دو کشور و هم چنین برای صلح و آرامش منطقه ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
نزدیکی ترکیه و ایران بیش ترین مزاحمت را برای باندهای امپراتوری جهانی ایجاد خواهد کرد و آن ها برای جلوگیری از این اتفاق مبارک ، تلاش خواهند کرد.
روشنفکران، سازمان های مردم نهاد و مسئولان کشوری باید این واقعیت حیاتی را درک‌ کنند و با این مسئولیت عمل نمایند و نسبت به بیماری هپاتیت B در مرز ترکیه و ایران که سازمان بهداشت جهانی آن را با خطوط قرمز برجسته کرد (2010) بی‌تفاوت نمانند و سمپوزیوم مشترکی ترتیب دهند (19- 20 مه 2015). گزارش های تهیه شده در نتیجه این سمپوزیوم دو روزه به وزارت خانه های بهداشت و نهادهای ذی ربط دو کشور ارائه شد و با اقدامات انجام شده اثر مهلک این بیماری در منطقه در مدت کوتاهی شکسته شد.
هم چنین در «سمپوزیوم بین‌المللی پیوند اعضا» که با همکاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز برگزار شد؛ پزشکان متخصص پیوند اعضا از کشورهای ترکیه، ایران، گرجستان و آذربایجان با حمایت YÖK در تبریز گرد هم آمدند و تجربیات خود را به اشتراک گذاشتند و به تبادل نظر پرداختند.
پس از هر نشست ( دو اجلاس معظم به میزبانی چرخ نیلوفری آذربایجان ) و هر سمپوزیوم، روابط ایران و ترکیه توسعه بیش تری یافته و فاز ایجاد چشم انداز مشترک آینده آغاز شده است.
این دیپلماسی آکادمیک که توسط دانشگاه‌های معتبر عضو  KUNIB انجام شد نه تنها به نزدیک‌تر شدن کشورهای ما کمک کرد، بلکه فرصت‌هایی را ایجاد نمود تا با هم در مورد این سرزمین‌هایی که سرنوشت ما هستند فکر کنیم.
هم اکنون ۱۸ دانشگاه از ایران عضو اتحادیه بین المللی دانشگاه های منطقه قفقاز هستند که ریاست مشترک ( اجرایی )  آن برعهده پروفسور دکتر کامران پاشایی فخری به عنوان رئیس موسسه آموزش عالی چرخ نیلوفری آذربایجان است.
قدر مسلم این یک تناقض تاریخی غیرقابل توضیح است که کشورهای ما که اکثریت مواد معدنی جهان مانند نفت، آهن، مس، بور و طلا را در اختیار دارند، با فقر و فلاکت دست و پنجه نرم می کنند.
در این ناگواری ها نه با جنگیدن بلکه ما می‌توانیم با توسعه راه های تجاری /مناطق تجاری، متحد شدن حول میراث فرهنگی مشترکمان، و انجام کارهایی که به جهان در برابر امپریالیسمی که به چیزی جز منافع خود فکر نمی‌کند، امیدی داشته باشیم و نجات پیدا کنیم.
اگر در ایران برف ببارد در ترکیه احساس سرما می کنیم... 
جناب دکتر پزشکیان، شما  که با شهامت فراوان پیراهن آتش را پوشیدید، در این سفر و مسیر سخت و معنوی برای تان  آرزوی موفقیت داریم.
هر گام موفقی که ایران با حفظ یکپارچگی خود بردارد موفقیت ترکیه نیز محسوب می شود. لازم است دو کشور مهمی(ایران و ترکیه) که می توانند در مقابل امپریالیسم جهانی که خواهان نابودی دولت های ملی و گسترش مستعمرات وابسته به خود هستند   بایستند و روابط خود را به یک مشارکت استراتژیک تبدیل کنند.
نباید فراموش کنیم که ایران کشور دوست و برادر ترکیه است که جغرافیای ما با فرهنگ مشترک مان به ما هدیه داده شده است. اگر در ایران برف ببارد در ترکیه سردمان خواهد شد!
به قلم پروفسور دکتر رمضان کورکماز رئیس کُونیب.
انتهای پیام/