اولین پس لرزه چنین کابینه ای در کمتر از چند ساعت خود را نشان داد و سبب شد محمدجواد ظریف، رفیق گرمابه و گلستان و یار غار پزشکیان با انتشار استعفانامه ای از قطار دولت پیاده شود.به گزارش آذرقلم، کنار گذاشتن حامیان و حلقه یاران اصلی و واقعی به بهای راضی نگهداشتن منتقدان و پرهیز از جدل های معمول سیاسی در فضای جامعه، به معنای تحقق «وفاق ملی»، دولت ملی، فراگیر و تعابیر پرطمطراقی شبیه اینها نیست. پزشکیان همان گونه که جسورانه و شجاعانه در دوران تبلیغات انتخاباتی نظر مردم را جلب کرد در این دوره حساس نیز نباید به بهانه کسب رای اعتماد بی دردسر برای وزیرانش از تندروترین و پایداری ترین مجلس، چنین عقب نشینی کرده و کابینه باب میل منتقدان معرفی می کرد.
اگر حتی نیمی از ترکیب کابینه واقعی و مورد انتظار حامیان و مردم هم رد صلاحیت می شد بهتر از این بود که با یک ترکیب شله قلمکار بی خاصیت و نامانوس پای در پاستور می گذاشت.

مرگ یک بار ، شیون هم یک بار!
استعفای پر حرف و حدیث ظریف، سکوت مبهم و غمناک منادی، رحمانی، کناره گیری عبدالعلی زاده، مولوی، جهرمی و خیلی های دیگر حرف ها و ناگفته های بسیاری دارد. دست های پشت پرده چه کار می کنند؟
آقای دکتر! بهشت را به بها دهند، نه به بهانه!
به قلم محمد امین خوش نیت
منبع: آذر قلم
انتهای پیام/