به همه این عزیزان و فرهیختگان و سازمان‌های مردم‌نهاد و مجموعه های فرهنگی خدا قوت می گوییم که بار کم کاری نهادهای رسمی دولتی را در این موضوع به دوش کشیده و  با برگزاری نشست های مشروطه، پرچم نقش آفرینی تبریز و آذربایجان را در پهنه سیاسی ایران همچنان‌بالا نگاه می دارند. امسال نیز این واقعه تاریخی کم‌نظیر  را در حالی گرامی می داریم که مهمترین‌ پایگاه فکری و مبارزاتی آن یعنی تبریز عزیز در تکاپوی استمرار نقش آفرینی در قامت ملی بوده و سعی در حفظ جایگاه تاثیر گذاری تاریخی خود دارد. 
متاسفانه گهگاهی عده ای خواسته یا ناخواسته سعی در کم‌ رنگ‌ کردن‌ این‌نقش تاریخی دارند. باید به شدت هوشیار بوده و تلاش شود این وحدت عمل در موضوع جایگاه تبریز و استان فدای اندک‌ اختلافات سیاسی و سلیقه ای نخبگان نشود.
این شهر و دیار مستحق برخورداری از مواهب آن نقش های تاثیر گذار تاریخی در گذشته و امروز است. اما چرا چنین‌نیست؟ چرا توجه مرکز نشینان به آذربایجان همچنان  کم‌رنگ‌است؟ همان‌هایی که به  پشتوانه غیرت آذربایجان و تبربز در پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی، بر آن‌ مسند تکیه زده اند.
چرا مبدا خیزش اسلامی ملت را از یاد برده و فقط در مناسبت هایی اندک و حضور دراجتماعات مردمی در مناطق آذربایجان به ذکر رشادت مجاهدان مشروطه طلب تبریزی اشاره می کنند و در عمل توجهی به این‌مناطق نداشته و ندارند؟ 
بخشی از مشکل نیز  به خود ما بر میگردد! سوالی اساسی از جامعه شناسان و پژوهشگران حوزه فرهنگی این است  که چرا علی رغم ظهور افراد شاخص و نخبه در شاخه هاو صنوف مختلف از تبریز و آذربایجان و  تاثیر ملی و میهنی ایشان که انقلاب مشروطه یکی از برجسته ترین های آن‌است،امروزه تبریزی ها در شکل دهی کار جمعی برای توسعه و عمران این شهر  ضعیف عمل می کنند؟چرا نخبگان این شهر دیگر تحمل نظرات یکدیگر را ندارند و به جای همگرایی برای این دیار پر افتخار سعی در تخریب یکدیگر دارند ؟مگر در مشروطه همین غیرت و اتحاد ایشان‌نبود که قلدری محمد علیشاه و ستم‌روس را به زیر کشید؟ به نظر نگارنده این‌سطور، در کنار واکاوی های تخصصی تاریخی و سیاسی  مطرح شده در نشست های مشروطه که همه ساله و معمولا به صورت روتین برگزار می شود‌، توجه به موارد فوق و تبیین رابطه نسل امروز با چنین رویداد های تاریخی و پیوند صحیح خواسته ها و داشته ها جزو الویت های پژوهش فرهنگی اجتماعی این شهر میتواند باشد که سمن ها میتوانند بدان بپردازند.
ظرفیت بالقوه نخبگان این شهر بر اثر تک‌روی های مدیران قبلی و احیانا آتی به هدر می رود. ما هر کدام به تنهایی یک ایران را تحلیل کرده و با هر جناح و مکتب سیاسی که داریم راه حل ارائه می دهیم‌ اما به وقت کارجمعی برای شهر و استان خود، هر یک‌ساز جداگانه زده و وحدت گریز میشویم.در هر نهادی چه محلی چه حاکمیتی، تبریزی جماعت به تنهایی مدیری  موفق است اما در کارنامه کار جمعی که لازمه اش کنار گذاشتن سلایق شخصی است، هیچ موفقیتی نداریم.
با انگ‌های مختلف  همدیگر را دفع میکنیم و و و.بزرگداشت واقعی مشروطه و پاسداشت آن‌مجاهدت های ملی و دینی،مطالبه سهم واقعی آذربایجان قهرمان از حکمرانی و رفاه ملی است.یاد و نام مجاهدان سلحشور و عالمان و روشنفکران  نهضت  مشروطیت را گرامی می داریم.

محمدباقر واصلی باسمنجی/ پژوهشگر حقوق و توسعه
انتهای پیام/