اسلام عزیز به عنوان کامل ترین دینی که خداوند متعال به واسطه پیامبر مکرم اسلام بر ما نازل فرموده، تمامی کمالات و نیکی ها را در خود جای داده و به عنوان کامل ترین قانون راهبردی زندگی، بر بندگان الهی عرضه شده است. مهمترین ویژگی اسلام علاوه بر پرورش بعد نفسانی و روحانی انسان، توجه به رشد و تعالی زندگی اجتماعی اوست؛ رفتارهای صحیح و محترم شمردن حقوق دیگر انسانها و حتی بهتر است بگوییم دیگر موجودات و مخلوقات خدا، همواره در ارکان دین مبین اسلام و در سفارشات و توصیه های تعلیمی پیامبرگرامی و ائمه معصومین نیز مورد تاکید بوده و هست. تا بدانجا که خداوند متعال حق الناس را حتی برتر از حق الله دانسته و فرموده است که برذمه داشتن حق انسانی دیگر، مانع از بخشش اوست مگر اینکه صاحب حق، خطاکار را ببخشد! و  براین روال بود که امامان بزرگوار ما در طول عمر با برکتشان همین الگو را بر مسلمانان ابلاغ کردند و در این راه با وجود دشمنی ها و کارشکنی های حاکمان خودکامه، شهادت را نیز به جان خریدند.  آن چنان که امام حسین (ع) و قیام باشکوه وی بر علیه یزید، با گذشت 14 قرن همچنان الگوی انسانهای آزاده ای است که زیستن برای خدا و در راه خدا را بر زندگی دنیا و زخارف آن ترجیح داده اند. و شاید به این دلیل است که همه ساله عزاداری های دهه اول محرم و ایام تاسوعا و عاشورای حسینی برپا می شوند تا این مهم را در اذهان ما زنده کنند.
و اما آنچه که انگیزه نوشتن این مطلب بود، تلاقی مراسم سوگواری آقا اباعبدالله الحسین (ع) با برخی رفتارهای بهتر است بگوییم غیرفرهنگی است که با اندکی تعمق می توان منافات تعالیم و پیام قیام آن حضرت را با این قبیل کارها دریافت. 
سنت حسنه نذرکردن و نذری دادن اززیبایی های این ایام است؛ شیعیانی که از مال  خود بخشش می کنند و به قدر وسعشان سعی در تقسیم کردن نعمات الهی بین همه انسانها و به ویژه نیازمندان دارند. هرچند شاکله و ماهیت این کارپسندیده نیز مانند دیگر رفتارهای اجتماعی دستخوش تحولاتی شده، با اینحال هنوز در سطح جامعه رواج دارد. لیکن نحوه انجام این سنت، به ویژه در سالهای اخیر موجب شده که قدم به قدم با تعالیم عاشورایی فاصله بگیریم و به زبانی ساده تر، بجای کسب ثواب و جزای نیک، سبب آزار و اذیت دیگران شویم. مثالها آنقدر عیان و آشکار است که فهم این امر بر هیچکس سخت نیست؛: ظروف پلاستیکی و یکبار مصرفی که بعد از صرف غذا یا شربت یا هرماده غذایی نذری، به ویژه پس از عاشورا و تاسوعا، تبدیل به بزرگترین دغدغه و مشکل پاکبانان سختکوش شهرمان می گردد؛ کافی است در زمان تردد در سطح شهر، نگاهی به زیرپایمان بیندازیم و انبوه زباله های سرگردان در خیابانها و پیاده رو ها و جوی های آب را ببینیم؛ و حتی اگر بادی تند بوزد، از پرواز لیوانهای پلاستیکی در آسمان شهر هم فیض ببریم!!
و اینجاست که پاکبانان شریف و فداکار شهرداری برای جمع آوری این زباله ها و جبران اشتباه عمدی ما، دست به کار می شوند و گاه تا دیر وقت شب، مشغول کارند. تخریب محیط زیست شهری، هدر رفت منابع و ناهنجاری به وجود آمده در فضاهای عمومی شهر، اقدامی است غیر فرهنگی که صد در صد با تعالیم اسلام عزیز منافات دارد؛ چرا که موجبات آزار و زحمت انسانهایی را فراهم می آورد که گناهی جز تعهد برای حفظ تمیزی و نظافت شهرمان ندارند.
ماجرا به این ختم نمی شود؛ خودروهایی که برای بهره مندی از فضای معنوی این ایام و حضور در دسته های عزاداری در خیابانها تردد می کنند، دیگر کاری با قوانین راهنمایی و رانندگی ندارند. هرکجا که دوست دارند، می ایستند و مهم هم نیست اگر کسی عجله دارد یا بیماری در آمبولانس باید به بیمارستان برسد و یا مادر و پدری منتظر فرزندشان هستند؛ راهبندان های گاه چندساعته از این امر ناشی می شود و شوربختانه گاه حتی حضور پلیس هم نمی تواند این گره را باز کند. 
شلوغی شبانه معابر در سطح شهر دیگر معضلی است که آسایش و آرامش بیماران حاضر در بیمارستان ها و مراکز درمانی و همچنین سالخوردگان را که بیش از همه به استراحت و ارامش نیاز دارند، مختل می کند. در حالی که می توان با اندک برنامه ریزی و در نظر گرفتن تمامی جوانب، هم این مراسم مذهبی و عزیز را به شکل کامل برگزار کرد و هم اینکه اصول فرهنگ شهروندی را نیز رعایت نمود.
هیئآت مذهبی، مساجد، تکیه ها و حسینیه ها، می توانند با استفاده از ظرفیتهایی که دارند، در خصوص یادآوری این اصول پبشگام باشند؛ در خلال ذکر مصیبت و آنجا که آزادگی حسین بن علی(ع) دل ها را به تپش وامیدارد، یادآوری شود که برای رعایت حق یک انسان، از همان جایی که هستیم شروع کنیم؛ نقبی زده شود به تعالیم مکتب انسان ساز اسلام که نباید اعمال و رفتار ما، هرچندکوچک موجب اذیت و آزار انسانی شود! 
ای کاش در آستانه فرارسیدن ایام محرم الحرام و حتی دیگر مناسبت های مذهبی و ملی، دستگاه ها و نهادهای ذیربط زمانی را برای یادآوری اصول شهروندی در نظر بگیرند تا یادمان بیاید که هر زباله ای که بر زمین می اندازیم، قامت انسانی را خم می کند و هر سدمعبری، ممکن است به قیمت جان انسانی تمام شود!
اجرکم عندالله

به قلم خاطره میرزایی
انتهای پیام/