به گزارش نصر، این استاد جوان که «آبرنگ» را به عنوان تکنیک اصلی تدریس خود برگزیده، علاقه اش را به کودکی هایش بر می گرداند و می گوید: من با تکنیک آبرنگ ارتباط عجیبی می گرفتم چنان که با نگاه کردن به نقاشی آبرنگی که در پنج سالگی کشیده ام، حس ذوق و سرزندگی آن دوران را لمس می کنم.

وی از ۱۷ سالگی در کنار تحصیل رشته های آی تی و مدیریت بازرگانی، طراحی و نقاشی را با اساتید برجسته تبریز و بیشتر به صورت خود آموخته، یادگرفته و پس از امتحان کردن انواع تکنیک های نقاشی، به مبدا علاقه خود یعنی هنر آب و رنگ بازگشته است و اکنون هفت سال است که به صورت تخصصی با آبرنگ خلق اثر می کند. وی آموزش هنر لطیف و حرفه ای آبرنگ را به عنوان شغل برای خود برگزیده است و می گوید: در حرفه هایی که به تحصیلاتم مربوط بود کار کرده ام ولی در نهایت آنچه روحم را به سمت زیبایی خود جذب می کرد، به عنوان شغل خود برگزیدم. اکنون هم در آموزشگاه های فنی و حرفه ای و هم در گالری دانشگاه هنر، مبانی طراحی و آبرنگ را به صورت تخصصی آموزش می دهم. همچنین در «باشگاه خانواده ما» به مدیریت دکتر نفیسه مهدوی، در قالب هنر درمانی آبرنگ کار می کنیم. 

وی در خصوص زیبایی های آبرنگ، غیر قابل پیش بینی بودن این هنر را ویژگی منحصر به فرد آن خواند. اینکه با تمام مهارتی که هنرمند کسب می کند، باز هم قسمتی از کار به چرخش آب و رنگ وابسته است و همین باعث می شود در خلق هر اثری، تجارب جدیدی نصیب هنرمند شود و همین جلوی تکراری شدن این حرفه را می گیرد.

«فرشته محسن زاده» به نقاشی پرتره علاقه بسیاری دارد و بیشترین تجربه اش را در این راستا به دست آورده است. او در نقاشی طبیعت، به درختان علاقه ویژه دارد. به نقاشی خود از تنه های درختانی اشاره کرد که در عمق نقاشی، روح بیننده را لمس می کردند. هنرمند اثر گفت: جذابیت درختان را با لمس روحی که در طبیعتشان جریان دارد، درک کرده ام و این حس گویا از نقاشی ها به مخاطب منتقل می شود. در کل ما از مدل های اورجینال الهام گرفته و با آبرنگ نقاشی می کنیم.

وی با نظر بر منسوخ شدن تکنیک سیاه قلم در دنیا، این تکنیک را مخالف ایده پردازی عمیق با طراحی پیشرفته خواند و گفت: طراحی که پایه هنر های تجسمی است، در تکنیک سیاه قلم تضعیف می شود و کارایی ندارد. متاسفانه این روزها، آموزشگاه های نقاشی با سود بردن از زیبایی بصری آثار هایپر رئال، آن را بر ذوق هنرمندان تحمیل می کنند و طراحی به عنوان پایه نقاشی ها که باید پیشرفته کار شود تا مهارت دست هنرجویان جلو برود، در این تکنیک پیشرفتی نمی کند و همین حالت، محدود کننده است. 

متاسفانه در نتیجه همین القای سلیقه هنری، نقاشی آبرنگ در تبریز مهجور مانده و سعی دارم این هنر را ارتقا دهم.

وی می گوید: این دومین نمایشگاه گروهی من و هنرجویان است. متاسفانه نه تنها حمایتی از جانب مدیران فرهنگ و هنر نداریم، بلکه اساتید هنری ما هم به جز افراد معدودی ، هیچ حمایتی از نمایشگاه ها نمی کنند. 
وی اذعان داشت اساتیدی که به نمایشگاه ها دعوت گرفته می شوند، افتخار حضور در نمایشگاه ها را نمی دهند و کم لطفی بزرگان این حوزه، دلسرد کننده است. هرچند در این میان اساتیدی چون استاد وجدنیا، صیادی، افتخاری و اساتید عکاسی مثل استاد پور کاظم، گرانمایه و حسینی همیشه به هنرمندان افتخار داده و با نقد و نظر بر نقاشی ها، هنرمندان را حمایت می کنند. وی می گوید: من در نمایشگاه های تهران هم بوده ام و به نظرم همدلی هنرمندان در آنجا بیشتر است. 
هرچند بنا به گفتگو با بسیاری از هنرمندان به این رسیده ایم که هنرمندان خوشنویسی حمایت بیشتری را شاهد اند. همچنین در باب حمایت، «فرشته محسن زاده» از گرانی اجاره بهای گالری های اداره فرهنگ و ارشاد می‌گوید که مانع برگزاری نمایشگاه های نقاشی از طرف هنرمندان جوان است.
وی با اشاره به افزایش پنجاه درصدی قیمت اجاره بهای گالری در یک سال اخیر! می گوید: در تبریز اگر بخواهیم نمایشگاهمان در گالری بزرگ و در محل مرکز شهر برگزار شود، باید به هزینه بالای اداره ارشاد تن دهیم و این درحالی است که در سایر شهرستان ها، گالری های اداره فرهنگ، جهت تشویق و دعوت از هنرمندان، رایگان در اختیارشان قرار می گیرد.
در نهایت گفتنی است که این چندمین نمایشگاهی بود که در سایه سخت گیری اداره ارشاد، هنرمندان در خفا، روی میز ، پشت پیشخوان و در سایه، نقاشی پرتره ای را به مخاطب ارائه می کنند که به واسطه چند تار مو ، محکوم به دیده نشدن است! مطالبه این هنرمند حضور مدیرانی در فضای هنری مان است که درک درستی از هنر نقاشی داشته باشند. 
باید گفت بازدید از آثاری که محتوا و موضوعی تکراری دارند، کلیشه سانسورزده مدیران بازبین را به رخ می کشند و چیزی از ارزش های هنری و مهارت هنرمندان تبریز که شهری هنرپرور است، کم نمی کند. شاید اگر ذره ای ذوق هنری و دید باز هنر د‌وستانه، در دل و نگاه مدیران بالادستی که کنترل برگزاری گالری ها را با خنجر از رو بسته شده به دست گرفته اند، باشد، سطح نمایشگاه های برگزار شده در شهرمان هم متناسب با شایستگی نام آن باشد. 
انتهای پیام/