به گزارش نصر، اکثر کشاورزان جهت افزایش مقطعی حاصلخیزی اراضی، اقدام به مصرف بی‌رویهٔ کود شیمیایی می‌کنند که سبب تشدید تخریب خاک می‌شود. اکوسیستم خاک بسیار پیچیده و رمزآلود است.تغییر کیفیت فیزیکی و شیمیایی خاک بر تغییر خصوصیات بیولوژیکی خاک نیز تأثیر می‌گذارد و سبب از بین رفتن میکروارگانیسم‌های مفید خاک می‌شود و به‌تدریج، بستر رشد آفات و امراض گیاهی فراهم می‌شود.
جهت پیشگیری از طغیان آفات و بیماری‌ها، کشاورزان استفاده از سموم مختلف را در دستورکار خویش قرار می‌دهند که سبب آلودگی و تشدید تخریب خاک (کاهش حاصلخیزی اراضی) می‌شود (وارد شدن به حلقهٔ معیوب مصرف بی‌رویهٔ کود و سم، تخریب کیفیت خاک، کاهش حاصلخیزی اراضی، لم یزرع شدن آنها، فقر درآمدی کشاورزان، مهاجرت اجباری روستاییان و …). از طرف دیگر، استفاده از سموم تقلبی و تاریخ مصرف گذشته، مزید بر علت می‌شود و فاجعه می‌آفریند (به‌خطر افتادن سلامت مصرف‌کنندگان محصولات کشاورزی آلوده و وارد شدن سموم مضر به چرخهٔ مواد غذایی و تبعات آن و بروز انواع بیماری‌های دامی و انسانی).
 سناریوی مشابهی هم در اراضی کشت آبی در حال وقوع است. به‌خصوص در جاهایی که بهر‌برداری بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی سبب پایین رفتن سطح سفرهٔ آب شیرین شده است و درنتیجه، آب‌های شور و تلخ به سفرهٔ آب شیرین هجوم می‌آورد و به‌تدریج کیفیت آب آبیاری تغییر می‌کند (تخریب می‌شود). استفاده از آب لب‌شور و شور برای آبیاری مزارع سبب می‌شود آب از مزارع توسط تبخیر و تعرق خارج شود، ولی نمک‌های آن در سطح مزارع باقی بماند و به‌تدریج کیفیت خاک مزارع نیز تخریب شود (شور شدن اراضی و کاهش حاصلخیزی و کاهش تولید محصول و کاهش درآمد کشاورزان).
 از طرف دیگر، گرمایش جهانی و تغییراقلیم به اشکال مختلف بروز می‌کند، نظیر تغییر رژیم بارندگی (کاهش بارش برف) و یا وقوع بارندگی‌های سیل‌آسا (رگبارهای شدید که برای غلات و برنج مضر است) و یا گرم شدن تدریجی هوا (بروز تنش‌های گرمایی که سبب افت محصول می‌شود) و یا بارش تگرگ و یا یخبندان‌های سخت و… .
 پیشرفت‌های علمی و فناوری بشری به‌دنبال چاره‌جویی و ارائهٔ راهکارهای مناسب برای مقابله با تبعات تغییراقلیم و تخریب سرزمین است. باید تلاش کرد برای سازگاری بیشتر با شرایط محیطی و همچنین افزایش تاب‌آوری گیاهان در مقابل تنش‌های محیطی (نظیر کم‌آبی، شوری آب و یا خاک، افزایش گرمای هوا و وزش باد شدید و طوفان).
یکی از اختراعات داخلی در این زمینه، محصول جیلایزر (ساخت ایران) است که یک محرک رشد گیاه به‌حساب می‌آید و با استفاده از فناوری نانو و استفاده از خواص اسید آمینه‌ها سبب می‌شود بنیهٔ بذر و قوه نامیه آن تقویت شود و در نتیجه میزان ریشه دوانی گیاه افزایش یابد و دسترسی گیاه به آب و مواد مغذی افزایش یابد و بستر رشد بیشتر گیاه و افزایش تولید محصول و همچنین قدرت و تحمل آن در برابر تنش‌های محیطی افزایش یابد.
 انجام فعل و انفعالات شیمیایی و بیولوژیکی در اطراف ریشه انبوه و گسترده گیاه تیمار شده با محرک رشد (نظیر جیلایزر) سبب می‌شود تا محیط رشد مناسبی برای فعالیت میکروارگانیسم‌های مفید فراهم شده و فضای رشد میکروارگانیسم‌های مضر برای گیاه محدود شود. بذر تیمار شده با محرک رشد سبب می‌شود که تاب‌آوری گیاه نسبت به عوامل محیطی بیشتر شده و به تدریج، حاصلخیزی اراضی بخصوص دیمزارها تقویت و احیاء شود (بدون نیاز به مصرف کودهای شیمیایی زیاد).
 رشد سریع و شادابی گیاه سبب می‌شود که گیاه توان و مقاومت بیشتری در مقابل هجوم آفات و امراض داشته باشد و در نتیجه، نیاز کمتری به مصرف کود و سم داشته باشد یعنی تولید محصولی سالم تر و مفیدتر در چرخه مواد غذایی و حفظ سلامت مصرف کنندگان و همچنین کاهش هزینه های مصرفی جهت تامین نهاده‌های مورد نیاز (نظیر کود و سم) و ارتقای بهره وری و میزان تولید محصول که به معنی افزایش درآمد کشاورزان و بهبود وضعیت زندگی ایشان می باشد.
امید است با استفاده از روشهای تحقیقاتی و آزمایشگاهی بتوان تولید محصولاتی مشابه جیلایزر را توسعه و گسترش داد تا هم مشکل کشاورزان حل شود و هم بستر تحقق برنامه‌های مرتبط با دستیابی به امنیت غذایی کشور فراهم شود.
از دولت و دستگاه‌های ذیربط نیز انتظار میرود که حمایت بیشتری از بخش خصوصی داشته باشند تا بهتر و راحت‌تر بتوانند محصولات مفید و موثری نظیر جیلایزر را به کشاورزان و بهره برداران معرفی کنند تا بخشی از مشکلات آنها و محیط زیست برطرف شود.
انتهای پیام/