به گزارش نصر،  دونده ۲۴ ساله تبریزی پس از ناکامی در بازی‌های آسیایی هانگژو، اکنون امیدوار است با کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس حسرت عدم حضور در المپیک قبلی را جبران کند. پیرجهان درحالی که سهمیه المپیک ۲۰۲۰ توکیو را کسب کرده بود، یک روز قبل از اعزام به المپیک به دلیل مثبت شدن تست کرونا، حضور در این رویداد مهم را از دست داد.
در ادامه گفت‌وگو با رکورددار دوی ۴۰۰ متر با مانع ایران را می‌خوانید:

چگونه وارد رشته دوومیدانی شدید؟
استعدادیابی من توسط خاله‌ام انجام شد؛ خاله‌ام، "زهرا قومی" یکی از بزرگان رشته دوومیدانی است. این تست‌ به طور کاملا اتفاقی گرفته شد و من توانستم رکورد قابل توجهی را ثبت کنم و به این ترتیب وارد دوومیدانی شدم.
البته قبل از ورودم به دوومیدانی فوتبالیست بودم. من در لیگ‌برتر نوجوانان برای تیم گسترش فولاد تبریز بازی می‌کردم و سپس وارد دوومیدانی شدم.
دوست داشتید فوتبالیست می‌شدید یا از دونده بودنتان راضی هستید؟
من به تقدیر احترام می‌گذارم. از شرایط فعلی‌ام رضایت دارم، ولی نمی‌توان گفت اگر در فوتبال بودم چه اتفاقی می‌افتاد. البته مطمئنم با توجه به پشتکارم قطعاً فوتبالیست خوبی می‌شدم. درحال حاضر در این راه هستم و خیلی راضیم.
طرفدار کدام تیم‌ هستید؟
در ایران تراکتور و در اروپا رئال مادرید.
نمره‌ای که به خودتان در سال ۱۴۰۲ می‌دهید و بهترین و غم انگیزترین اتفاق این سال برای شما چیست؟
بهترین اتفاق تکرار رکورد ملی‌ام بود و بدترین اتفاق این بود که در بازی های آسیایی هانگژو یک اتفاق ناگواری باعث شد تا عملکرد خوبی نداشته باشم. از ۲۰ به خودم نمره ۱۷ می‌دهم.
اگر به شما بگویند سال ۱۴۰۳ آخرین سال عمرتان است چه کار می‌کنید و از چه کسی حلالیت می‌گیرید؟
طوری زندگی نکردم که مجبور باشم از کسی حلالیت بگیرم. همیشه در حد توان سعی کردم به دیگران کمک کنم. اگر آخرین سال زندگی‌ام باشد سعی می‌کنم عمر باقی مانده‌ام را صرف زندگی با پدر و مادرم کنم.
یک دروغ سیزده بگویید؟
مهدی پیرجهان دو و میدانی را کمتر از فوتبال دوست دارد.
پیام نوروزی ات برای مردم؟
از خداوند می‌خواهم سال خوبی داشته باشند. در هر حیطه تلاش و پشتکار داشته باشند؛ مطمئنم با کمک خودشان، خداوند تلاششان را می‌بیند و حتما به موفقیت می‌رسند.
عید نوروز در یک جمله؟
آیین چندین ساله ایرانیان که باعث دور هم جمع شدن خانواده ها می‌شود و حس تازگی و طراوت دارد.
مهمترین اتفاق ورزشی در سالی که گذشت؟
همان طور که در بازی های آسیایی هانگژو دیدیم سطح ورزش ایران به شدت افت کرده و همه این ها به یک سری مشکلات برمی‌گردد.
بزرگ‌ترین هدفی که در سال ۱۴۰۳ دنبال می‌کنید چیست؟
بزرگ‌ترین آرزو و هدفم کسب مجدد سهمیه المپیک است. می‌خواهم در المپیک نماینده خوبی برای ایران و آذربایجان باشم.
سخن پایانی:
از پدر و مادرم که همیشه کنارم بودند، تشکر می‌کنم و انشاالله بتوانم شادشان کنم، بزرگ‌ترین آرزویم دقیقاً همین است.
انتهای پیام/