به گزارش نصر، حسن گلی در آیین بزرگداشت شاعره تبریزی «پروین اعتصامی» که در خانه وی برگزار شد، به دو مناسبت مهم ۲۵ اسفندماه اشاره کرد: گرامی‌داشت مقام شعری و شخصیتی پروین در روز تولدش و سالروز شهادت مهدی باکری، فرمانده اسطوره‌ای سپاه عاشورا از مناسبت های مهم امروز هستند. موسسه فرهنگی شعار چنین پیشنهاد کردند تا برنامه‌ای برای تولد پروین ترتیب بدهیم و ما ترتیب دادیم که این برنامه ارزشمند در خانه پروین برگزار شود؛ بانویی که با هنر شعرش در عصر خود به شخصیتی شاخص در حیاتی محدود بدل شد. مسائل و مباحثی که در شعر پروین اشاره شده است در جامعه امروز  هم مطرح اند و باید در جهت تقویت و بهبود آن مسائل گام برداشته شود. همچنین جذابیت آثار وی در این است که هر قشر جامعه ‌می توانند از شعر پروین مشق و الگو بگیرند.
وی افزود: یکی از مهمترین مسائل که باید همیشه به یاد داشته باشیم این است که نباید پروین را فقط در ۲۵ اسفند ماه یاد کنیم و رسالت اداره ارشاد و انجمن‌های فرهنگی، یاد کردن مستمر بزرگان آذربایجان است که هر کدام را در حوزه خود شاخص سازی کنیم.
 مهلا منصوری، استاد دانشگاه در مقایسه تطبیقی اشعار سه شاعره ایرانی پروین، سیمین دانشور و فروغ فرخزاد را برشمرد و گفت: این مثلث متساوی الاضلاع که در راس آن پروین قرار دارد، با فروغ به تمامیت خود می‌رسد. این سه زن با فاصله زمانی حدوداً ۱۵ ساله تاثیر شگرفی در اندیشه ایران و جهان گذاشته‌اند. اندیشه‌ای که پروین به عنوان بانوی پیشرو در بطن جامعه کاشته بود، با به عرصه رسیدن سیمین رشد کرده و با فروغ به نهایت بالندگی خود رسیده است. پروین شاعری است که در مرکز سنت ایستاده است. فروغ درست در مقابل پروین در برابر سنت ایستاده و سیمین در میان این دو قرار دارد.
عبدالله باقری حمیدی، استاد و منتقد ادبی با طرح موضوع کانون شدگی یک نویسنده گفت: منتقدی آمریکایی مرکزی شدن یک نویسنده، به عنوان فردی معیار را مطرح کرد و سوال اینکه چرا پروین در زمان خود به عنوان کانون برگزیده شده است؟ مگر چه ویژگی هایی در اشعار او وجود دارد؟ با همه اینکه معیارهای زیبایی شناسی شعر فارسی تدوین نشده‌اند و این مقایسه بیشتر ذوقی است ولی در این جا مبحث اقتباس در اشعار پروین مطرح می شود.
وی افزود: اقتباس آثار پروین از روزنامه‌های بهار که به پدرش چاپ می‌کرد می توانست اتفاق بیفتد ولی اینکه پروین چگونه می‌توانست با داستان‌های والت ویتمن آشنا شود، جای سوال دارد. با همه این ها،  پروین در اشعارش با شخص انگاری و تشخیص شخصیت‌ها در فضایی دراماتیک، متن‌های مبدا را چنان روایت می‌کرد که با فضای فرهنگی ایران همخوانی داشته و اقتباسی ناب از خود برجای ‌می گذاشت. در این موضوع بسیار مقالات کار شده اند و همچنان می‌تواند موضوع مقالات بسیار باشد.
در پایان مراسم، جمشید علیزاده، نویسنده و استاد ادبیات با اشاره به اینکه هیچ مدخلی مختص شعر سیاسی وجود ندارد، به وجه سیاسی اشعار پروین اشاره کرد و گفت:  شعر سیاسی به شعری گفته می‌شود که با زبان ساده علیه دستگاه حاکمیت سروده می‌شود. اکثراً اشعار سیاسی با کارکردی روزنامه‌وار و با کمترین بسامد در ماندگاری ارائه می‌شوند. شعر سیاسی موفق و ماندگار سرودن شاید دشوارترین نوع شعر سرودن در این حوزه باشد و در خصوص اشعار پروین نکته مقهور مانده اینکه بسیاری از اشعار او هیأت حاکمه را مورد نقد قرار می‌دهند بی آنکه وارد ورطه روزنامه‌ای بودن شوند و این شاخصه مهمی از اشعار پروین است.
 در پایان مراسم از بانوان هنرمند شاعره تجلیل به عمل آمد.
انتهای پیام/