گفتگوی «نصر» با هادی دهقانی در حاشیه نمایشگاه انفرادی طراحی‌اش/

برش هایی از واقعیت و خیال با بیانی تازه از رنگ ها 

1402/10/09 - 12:14 - کد خبر: 105675
نمایشگاه هادی دهقانی

نصر: خود را در مجمع بزرگان جهان میابی که پشت قاب های سفید گرداگرد سالن نشسته اند و «رنگ» در مقام یک روان‌شناس، زیست این شخصیت ها را بیان کرده و نوع تفکرشان را افشا می سازد. تو با ورود به نمایشگاه هادی دهقانی، رنگ را در جایگاه قلم میابی؛ قلمی که با نواختن بر پوسته ی کاغذ، سمفونی خلق می‌کند.

به گزارش نصر، نمایشگاه طراحی هادی دهقانی، ۶ الی ۸ دی ماه در گالری لاله برگزار شد. در این خصوص با وی گفتگویی داشتیم.

جناب دهقانی لطفا از فعالیت هایتان در حوزه فرهنگ و هنر بفرمایید؟
من در اصل بیشتر در حوزه ی ادبیات و شعر فعال هستم و از سال ۱۳۷۵ می نویسم و ترجمه می‌کنم. در کنار این ها به نقاشی و نواختن سه تار هم مشغولم . نزدیک سه سال است که نقاشی را به طور جدی دنبال می‌کنم و با خانم مهتاب علی آبادی، استاد هنر بیشتر کار کرده ام. 

از تجربه دنیای جدید نقاشی هایتان برایمان بگویید؟ 
به نقاشی نه به شکل حرفه ای بلکه حسی می‌نگرم و از آن لذت می برم. هنرها را به هم مرتبط می‌دانم و معتقدم نویسنده ای که دستی در هنر نقاشی دارد، بسیار از آن لذت و سود می‌برد. دوست داشتم نقاشی های دفرمه ای از واقعیت و خیال تجربه کنم که دنیای درون خود و شخصیت هایی که ترسیم کرده ام را با استفاده از رنگ ها به روی کاغذ بیاورم.

چه مضمونی باعث شد در این نمایشگاه چهره شخصیت های دنیای هنر و فرهنگ را به نمایش بگذارید؟ 
این اولین نمایشگاه انفرادی بنده است و در نتیجه ی تصمیمم بر طراحی های دفرمه و اکسپرسیو، چهره شخصیت هایی را آفریدم که با تک تکشان زیسته ام و رنج هایشان را درک کرده ام. آثارشان را مطالعه کرده و تفکرشان را لمس کرده ام. هنرمند یا نویسنده تا زمانی که با شخصیت های ذهنی اش زندگی نکرده، نمی‌تواند تصویری از آنها ارائه دهد. در همین راستا چنین پرتره هایی را به شکل حسی نقاشی کردم.

کدام یک از آثار حاضر در اینجا بیشتر مورد علاقه شماست؟ 
من با تک تک این شخصیت ها حس نزدیکی دارم و سعی کرده ام هر یک را در قالب و فرمی متناسب با سبک تفکر خود آن شخصیت ها ترسیم کنم. استفاده از رنگ های گرم و تند حسی را به مخاطب انتقال می‌دهد که در پرتره ای دیگر با رنگی متفاوت سعی کرده ام تفاوت نوع نگاه و تفکر شخصیت ها را برسانم. تجربه جدیدی از رنگ آمیزی که تماما با لذت و شخصی سازی ارائه شده است. همچنین این نقاشی ها در  برهه زمانی ۴_۶ ماه کشیده شده اند و هر یک برای من تجربه یک ساعت و حال خاص را یادآوری می‌کنند و نمیتوانم ارجحیت برای هیچکدام قائل شوم. 

در کارهای فرهنگی و هنری خود از کدام یک از این شخصیت های بزرگ الگو برداری کرده اید؟
به الگو اعتقاد ندارم و انسان را محتاج نمی بینم.معتقدم الگو انسان را محدود به چهارچوب ها می کند. از انسان ها مطلب آموخته ام ولی آموخته هایم را شخصی سازی کرده و راه و رسم خودم را چه در هنر نقاشی چه در نویسندگی پیش گرفته ام.

نظر شما راجع به فضای فرهنگی و هنری کشورمان چیست؟ 
در تمام فضاهای فرهنگی کشور نگاه پیرامون به مرکز را می‌بینم. این نوع نگاه در کشور ما به خصوص در حوزه ادبیات برای من بدیهی بوده. در چاپ و نشر آثارم، تبعیضی که در پخش کتب نویسنده ی تبریزی و نویسنده پایتخت وجود دارد، لمس کرده ام و این حالت را مسموم کننده ی فضای فرهنگی و هنری می بینم چراکه به تجربه می‌توان دید که بیشتر نویسندگان و هنرمندان خارج از کشور از شهرستان ها سر برآورده اند. البته امکانات پایتخت برای رشد در فضای هنری و فرهنگی بیشتر است و همین مهم گاهی باعث می‌شود هنرمندان در شهرستان ها خود را دست کم بگیرند.  
 این گزارش حاکی است، مجموعه داستان « روبه روی خودم ایستاده ام » ، ترجمه کتاب شعر «چشم هایت استانبول اند » و سه مجموعه شعر « گاهی از خودت هم زیبا تر میشوی » « سایه های نقره ای » « بگذار دوستت داشته باشم » از آثار هادی دهقانی، هنرمند تبریزی هستند. 
انتهای پیام/

پژوهشیار