این دریاچه که آب آن بدلیل خشکسالی از یکسو و عوامل انسانی بصورت آگاهانه و نا آگاهانه ته کشیده و موجی از نگرانی افکار عمومی محلی ،ملی و بین‌المللی  را بدنبال داشته و کارشناسان عواقب شومی را برای ساکنان و محیط پیرامونی آن پیش بینی می کنند که در کنار این بحران شاهد پوسیدگی بخشی از تاسیسات زیر بنایی و روبنایی پل میان گذر دریاچه ارومیه هم هستیم.اینبار فونداسیون و بخشی از آهن آلات و ستون‌های فلزی در حال پوسیدن است. این ستون ها که 
 از مقاطع تلفیقی فلز وفولاد وبتن ساخته شده است باتوجه به طول آن بااحتساب کوله های متصل کننده معادل دو هزار متر مباشد. که شیب پل وارتباط آزاد وزیر دهانه وسط آن جهت عبور شناور ها درپرآبترین وضعیت دریاچه تقریبا ۱۰ متر است.باتوجه به  مقدار یک هزار و۳۰۰ متر این پل با ستون‌های آن در داخل دریاچه ارومیه نصب  می باشد که متاسفانه براثرخشکی دریاچه این پلها در پی عمیق ،لجنی ونمکی پوشانده شده است که عمق شمع های آن بیشتر از۷۰ متر است که باتوجه به نشست درخاکریز شرقی وغربی بوده که باعث آسیب پل وستونها که در تخریب اکوسیستم ومیزان مصالح وارد شده دریاچه برای احداث این میان گذر وبرهم خوردن جریان آب  خشک شدن دریاچه ارومیه نقش مهمی را داشته وباعنایت به بررسی کارشناسی دقیق  و نظر صائب کارشناسان فنی و سازه و سد و شبکه این است که هرچه سریعتر باید وزارت  راه و شهرسازی با اعزام اکیپ فنی نسبت به بررسی و تحلیل فرسودگی فونداسیون ها و بخش های فلزی گند زده که امکان فرسودگی و از بین رفتن و نشست و شکنندگی در لاشه پل را نیز احتمال  دارد اقدام به تعمیر و گند زدایی و جلوگیری از آسیب های احتمالی به لاشه پل اقدامات لازم و عملی را اجرا نمایند. همچنین مهندسان 
راهداری می گویند :علاوه بر نمک زدایی باید سایر اقدامات فنی و لازم در پایه ها وتیرهای اصلی و فرعی عرشه پل نیز انجام شود تا حداقل دریاچه خشک شد، پل میان‌گذر آن که با هزینه های میلیاردی ساخته شده و دو شهر بزرگ شمالغرب یعنی تبریز و ارومیه را حدود یکصد کیلومتر به هم نزدیکتر می کند و اکنون با اجرای ۶ قطعه دیگر اتوبان تبریز-ارومیه جان تازه ای خواهد گرفت.
تا  نسل های جدید  و آینده به یاد آورند که این پل در دهه ۷۰  بر روی دریاچه وقت پرآب دریاچه ارومیه ساخته شده است که الان ته کشیده و دل هر دوستدار آذربایجان و ایران را می سوزاند.

علی کنعانی
انتهای پیام/