به گزارش نصر، در این خصوص با کارگردان جوان نمایش «اتاق ورونیکا»، امیررضا وکیلی و یکی از بازیگران، لیلا یراقی گفتگویی داشتیم.
امیررضا وکیلی، جذابیت این نمایشنامه را این‌چنین توصیف می‌کند: «داستان از این جنبه برای من جذاب بود که مشکلات الان مردم جامعه را مطرح می‌کند.
ما انسان‌های کنونی این مشکل را داریم که کسی که می‌خواهیم نیستیم. بلکه در طول زندگی به شخصی تبدیل می‌شویم که بقیه، جامعه و مردم می‌خواهند باشیم. همانطوری که در این نمایشنامه هم دختر جوان ورونیکا نیست ولی زن و مرد داستان از او ورونیکا می‌سازند و او در آخر به این باور میرسد که ورونیکایی محبوس در اتاق است.»
وی از اولین تجربه ی کارگردانی اش چنین می‌گوید: «رشته حسابداری خوانده ام  ولی علاقه ام به هنر های نمایشی من را در مسیر آموزش دیدن قرار داد. کارگردانی و بازیگری را در آموزشگاه هنرهای نمایشی شکلک دوره دیده‌ام.
قبلا دستیار بوده و با پشت صحنه آشنایی داشتم. این نمایش اولین کار کارگردانی بنده است و برایم بیشتر جنبه ی آموزشی دارد. حتی در انتخاب بازیگران و اعضای گروه سعی کردم از همکلاسان و دوستانم در آموزشگاه دعوت به همکاری کنم که آنها هم کار اولشان باشد و در کنار هم این تجربه را رقم بزنیم.» 
وکیلی در ادامه از مسیر تولید اثر می‌گوید: «تولید این اثر از زمان مجوز ها و... تا روز اجرا ۸ ماه زمان و حدود ۵۰ میلیون هزینه برده است. تغییرات و سانسور آنچنانی در اثر نداشتیم، مگر ایرانیزه کردن آن و حجاب بازیگران که چون نمایشنامه آیرا لوین در بعضی قسمت ها با فرهنگ و آداب و رسوم ما همخوانی نداشت، ناچار به تغییر و حذف بعضی دیالوگ ها بودیم ولی در کل، موضوع اثر تغییر محسوسی ندارد.»
وی از استقبال روز های اول نمایش ابراز رضایت می‌کند و می‌گوید: «استقبال خیلی عالی بود و امیدواریم طی این ۱۰ روز خوب جلو برود. امیدوارم از طرف مسئولین این حوزه، تئاتری‌ها بیشتر حمایت شوند. از نظر مالی، امکانات سالن و تجهیزات تا محدودیت ها و سختی های کار ما کم شود.»
در ادامه با لیلا یراقی، یکی از بازیگران این نمایش در خصوص این تجربه گفتگو داشتیم. او می‌گوید: «فرهنگی و دبیر آموزش و پرورش هستم. علاقه‌ام به این رشته باعث شد دوره جامع بازیگری را بگذرانم.
این کار، اولین تجربه اجرایی من است که با تشخیص استادم میر‌میلاد مهدی‌زاده برایم رقم خورد. کارگردان اثر را نمی‌شناختم، ولی خود استاد مهدی زاده که در این نمایش هم مشاور کارگردان بودند، بانی همکاری ما شدند. در حال حاضر در دو اثر نمایشی دیگر هم بازی می‌کنم که در مسیر تولید هستند».
این خانم بازیگر درباره چالش های نقشی که ایفا می‌کند، اظهار کرد: «در درجه اول اعتماد من به استاد مهدی زاده باعث شد این نقش را بپذیرم چون دوست داشتم در نمایشی باشم که خودشان هم حضور داشته باشند تا از تجربیاتشان استفاده کنم. همچنین این نمایشنامه پیچیده‌ بود و ژانر وحشتش من را جذب کرد. کاراکتری که بازی می‌کنم، در واقع چهار کاراکتر متفاوت را به اجرا در می‌آورد و چهار گفتمان و شخصیت متفاوت برایم بسیار چالش برانگیز بود.»
یراقی همچنین نقش بازیگر را در شکوفایی یک نمایشنامه خوب مهم می‌خواند: «اهمیت نقش بازیگر مشخصاً در اجرای نمایشنامه خارجی و قوی بیشتر است، چون کاراکترسازی و گفتمان شخصیت‌ها با نمایشنامه‌های ایرانی تفاوت دارد. در نمایشنامه‌های ایرانی مثل زندگی عادی راحت‌تر می‌توان با نوع گفتگوها ارتباط گرفت ولی ارتباط گرفتن با شخصیت خارجی  آن را سخت‌تر و نقش بازیگر را پررنگ تر می‌کند.»
وی در پایان نقدی بر تئاتر تبریز دارد: «می‌شود گفت در حق تئاتر تبریز کم لطفی می‌شود. چه از نظر محدودیت‌ها و سخت گیری های روال اداری که به عنوان بازیگر شاهد این روند بوده ایم. چه از نظر امکانات تئاتر شهر که چنانچه انتظار می‌رود شایسته تبریز خوش قدمت نیست! سالن‌های تئاتر و تجهیزات از شرایط کیفی مناسبی برخوردار نیستند و این شامل سالن های اصلی، سالن‌های جانبی مثل اتاق گریم و غیره و تجهیزاتی می‌شود که می‌توانند شرایط یک نمایش بی نقص را برآورده سازند.»
این گروه که همگی تجربه اول اجراییشان را با نمایش «اتاق ورونیکا» رقم میزنند، تا تاریخ ۲۴ مهر ماه در سالن استاد قبه زرین تئاتر شهر تبریز به روی صحنه خواهند رفت.

گفتگو از فائزه بنی نصرت 
انتهای پیام/